کبدی

کبدی با تلفظ صحیح کَبَدی یکی از رشته‌های ورزشی با ریشه ایرانی است که بیش‌ترین رواج را در کشورهای هند و پاکستان دارد. این ورزش گروهی است و ورزشی پرتحرک و مفرح به حساب می‌آید.

نمایی از یک مسابقه کبدی

در ایران ورزش کبدی نام‌های گوناگونی دارد. در گیلان با نام شیرین دودو، در سیستان و بلوچستان کبدی و در بیشتر مناطق ایران ازجمله خراسان، گلستان و مازندران با نام زو شهرت دارد.

در ورزش کبدی، نفس‌گیری، انعطاف‌پذیری، چابكی، استقامت، حضورذهن و جرأت از ارکان اصلی به شمار می‌روند.

مسابقات قهرمانی کبدی آسیا برای اولین بار، در سال 1381 برگزار شد و پس از آن رویدادهای مختلف جهانی و بین‌المللی کبدی به صورت دوره‌ای برگزار می‌شوند. این ورزش اکنون در بین رشته‌های حاضر در المپیک قرار دارد.

قوانین

1. هر گروه کبدی دارای 12 عضو است که 7 نفر اعضای اصلی و حاضر در زمین هستند و 5 نفر به صورت ذخیره خواهند بود.
2. تعداد تعویض در مسابقات کبدی محدودیتی ندارد اما زمان انجام تعویض در وقت‌های استراحت و توقف‌های مخصوص به بررسی‌های پزشکی و... مجاز است.
3. هر مسابقه کبدی در دو وقت 20 دقیقه‌ای انجام می‌شود.
4. بازی حتما باید برنده باشد و مساوی قابل قبول نیست.
5. در صورت تساوی، به دوتیم فرصت 5 حمله داده می‌شود. اگر در پایان این 5 حمله نیز برنده مشخص نشد، سرنوشت برنده با حمله‌های یک به یک مشخص می‌شود.
6. در بین دو وقت قانونی، 5 دقیقه وقت استراحت وجود دارد.

زمین

زمین و محوطه بازی کبدی باید مسطح و پوشیده با تشک مخصوص باشد. این زمین با ابعاد 10 متر در 12 و ونیم متر برای مردان است که توسط یک خط میانی به دونیم تقسیم می‌شود.

خط‌کشی‌های زمین کبدی:

• مرز: خطوطی است که چهار طرف محوطه زمین بازی کشیده می‌شود و حکم مانع را دارند. عرض این خطوط حداکثر 5 سانتی‌متر است.
• خط میانی: خطی است که زمین بازی را به دو قسمت مساوی تقسیم می‌کند. این خط با نام خط پیروی یا خط آغاز حمله نیز شناخته می‌شود.
• خط حمله: این خط از عرض و به فاصله 3 متر و 75 سانتی‌متر رسم می‌شود.
• خط امتیازی: این خط با خط حمله، یک متر فاصله دارد.