درخواست اصلاح

الگو:صفحه اصلی - مقاله برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ویکیدا
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''سید محمدحسین بهجت تبریزی''' مشهور به '''شهریار''' از شاعران معاصر پر آوازه ایران است. او در ۱۱ دی ۱۲۸۵  در روستای خُشکِناب [[تبریز]] به دنیا آمد. از شهریار اشعار فراوانی به زبان فارسی و ترکی آذری موجود است.
'''زیگورات دوراونتاش''' که بیشتر با نام '''چُغازَنبیل''' شناخته می‌شود، نیایشگاهی متعلق به دوره عیلامی ها (ایلامی ها) که در حدود سال 1250 قبل از میلاد مسیح بر پا شد و بعد از شش قرن در سال 640 قبل از میلاد به حالت متروکه درآمد. چغازنبیل بیش از 2500 سال در زیر خاک مدفون ماند تا اینکه اواخر قرن 19 میلادی، در جریان فعالیت های نفتی، آجری یا دست نبشه ای روی آن می یابند.
[[پرونده:سید-محمدحسین-بهجت-تبریزی-مشهور-به-شهریار.jpg|جایگزین=تصویر سیاه و سفید محمدحسین شهریار|بندانگشتی|180x180پیکسل|'''تصویر سیاه و سفید محمدحسین شهریار''']]
[[پرونده:زیگورات چغازنبیل.jpg|جایگزین=زیگورات دوراونتاش یا چغازنبیل|بندانگشتی|180x180پیکسل|'''زیگورات دوراونتاش یا چغازنبیل''']]
او در قالب‌های مختلفی ازجمله [[قصیده]]، [[مثنوی]]، [[غزل]]، [[قطعه]]، [[رباعی]] و [[شعر نیمایی]]  شعر می‌سرود و در سرودن شعر تبحر شگفت انگیزی داشت. مشهورترین اشعار شهریار در قالب غزل سروده شده‌اند. غزل معروف «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» از بهترین اشعار محمدحسین بهجت تبریزی هستند.
آنجا بود که کاوشگران از شوش به سوی چغازنبیل که در 40 کیلومتری جنوب شرق شوش و 25 کیلومتری غرب شوشتر قرار دارد، متمایل می شوند و مجموعه ای از کاوش ها در چندین دهه آن را از دل خاک بیرون می کشد. اونتاش ناپیرشا (اونتاش گال) پادشاه بزرگ عیلامی، بنیانگذار زیگورات (نیایشگاهی برای خدایان) چغازنبیل بوده است و هم اکنون ستون یادبود او در موزه لوور قرار دارد.
 
او به ائمه از جمله حضرت علی ارادت خاصی داشت و در شعر نیز به حافظ و فردوسی علاقه فراوانی داشت.
 
اشعار شهریار آیینه‌ی خوبی برای اندیشه و اعتقادات اوست. او در اشعارش به بسیاری از نکات اخلاقی و تربیتی اشاره می‌کند.
 
یکی دیگر از مشهورترین آثار شهریار، شعر '''حیدربابا''' است که به زبان اذری سروده شده.
 
شهریار پس از گدراندن یک ماجرای عشقی نافرجام و ناکامی در عشقف با یکی از اقوان دور خود به نام عزیزه عبدِخالقی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند است.
 
شهریار در دوران زندگی خود با ادیبان و هنرمندان متعددی ازجمله [[ابوالحسن صبا]]، [[محمدتقی بهار]]، [[ایرج میرزا]]،  [[عارف قزوینی]]، [[نیما یوشیج]]، [[هوشنگ ابتهاج]]، [[کریم امیری فیروزکوهی]] و...
 
[[شهریار|'''مطالعه کامل''']]

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۶

زیگورات دوراونتاش که بیشتر با نام چُغازَنبیل شناخته می‌شود، نیایشگاهی متعلق به دوره عیلامی ها (ایلامی ها) که در حدود سال 1250 قبل از میلاد مسیح بر پا شد و بعد از شش قرن در سال 640 قبل از میلاد به حالت متروکه درآمد. چغازنبیل بیش از 2500 سال در زیر خاک مدفون ماند تا اینکه اواخر قرن 19 میلادی، در جریان فعالیت های نفتی، آجری یا دست نبشه ای روی آن می یابند.

زیگورات دوراونتاش یا چغازنبیل
زیگورات دوراونتاش یا چغازنبیل

آنجا بود که کاوشگران از شوش به سوی چغازنبیل که در 40 کیلومتری جنوب شرق شوش و 25 کیلومتری غرب شوشتر قرار دارد، متمایل می شوند و مجموعه ای از کاوش ها در چندین دهه آن را از دل خاک بیرون می کشد. اونتاش ناپیرشا (اونتاش گال) پادشاه بزرگ عیلامی، بنیانگذار زیگورات (نیایشگاهی برای خدایان) چغازنبیل بوده است و هم اکنون ستون یادبود او در موزه لوور قرار دارد.