|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| ریهها بخش اصلی دستگاه یا سیستم تنفسی، به انگلیسی: Respiratory System، بدن به شمار می‌آیند. این سیستم به دستگاه تنفسی فوقانی و دستگاه تنفسی تحتانی تقسیم می‌شود.
| | ریهها، با نام انگلیسی Lungs، مرکز سیستم تنفسی در بدن هستند. ریه در بدن، وظیفه دریافت اکسیژن از محیط و انتقال آن به جریان خون را برعهده دارد. این اندام با بیش از 6 میلیون تنفس در سال، بر عملکرد صحیح اندام‌های مختلف و سلامتی بدن ما بسیار موثر است. |
| [[پرونده:جایگاه ریه در بدن انسان .jpg|جایگزین=جایگاه ریه در بدن انسان |بندانگشتی|جایگاه ریه در بدن انسان]] | | [[پرونده:جایگاه ریه در بدن انسان .jpg|جایگزین=جایگاه ریه در بدن انسان |بندانگشتی|جایگاه ریه در بدن انسان]] |
|
| |
|
|
| |
|
| '''دستگاه تنفسی فوقانی''' شامل بخش‌های زیر است:
| | هر سلول بدن برای زنده ماندن و عملکرد صحیح نیاز به اکسیژن دارد. از سویی دیگر سلول‌های بدن باید دی‌اکسید کربن تولیدی خود را از سلول‌ها خارج کنند. گاز دی‌اکسید کربن یک ماده دفعی است که در نتیجه واکنش‌های درون سلولی ایجاد می‌شود. ریهها به طور اختصاصی برای تبادل این گازها در هنگام تنفس (دم و بازدم) طراحی شده‌اند. |
| | |
| '''د‌هان و بینی:''' هوا از طریق د‌هان و بینی وارد ریهها می‌شود.
| |
| | |
| '''حفره بینی:''' هوا از بینی به داخل حفره بینی و سپس ریهها انتقال می‌یابد.
| |
| | |
| '''گلو (حلق):''' هوای وارد شده به د‌هان از طریق گلو به ریهها ارسال می‌شود.
| |
| | |
| '''حنجره:''' این قسمت از گلو کمک می‌کند تا هوا به داخل ریهها رفته و مسیر ورود مواد غذایی و آشامیدنی را به سمت مری منحرف می‌کند.
| |
| | |
| '''دستگاه تنفسی تحتانی''' از بخش‌های زیر تشکیل شده است:
| |
| | |
| '''ریهها'''
| |
| | |
| '''نای'''
| |
| | |
| '''برونش‌ها'''
| |
| | |
| '''برونشیول‌‌ها'''
| |
| | |
| '''کیسههای هوایی'''
| |
| | |
| سایر قسمت‌های دستگاه تنفسی به بدن کمک می‌کنند تا ریه‌‌های در هنگام تنفس منبسط و منقبض شوند. این قسمت‌ها شامل دنده‌‌های اطراف ریهها و عضله دیافراگم که به شکل گنبدی در زیر ریهها قرار گرفته‌اند، می‌شود.
| |
| | |
| '''مسیر تنفس:'''
| |
| | |
| همانطور که در بالا اشاره شد، هنگام نفس کشیدن، هوا از طریق د‌هان و بینی به بدن وارد شده و شروع به گردش می‌کند، این گردش شامل مراحل زیر است:
| |
| | |
| * ابتدا هوا از بینی پایین رفته و به گلو و سپس به داخل نای می‌رود.
| |
| | |
| * هوا از طریق برونش‌های اصلی سمت راست و چپ وارد ریهها می‌شود.
| |
| | |
| * سپس هوا به مجاری هوایی برونش‌های کوچک‌تر وارد می‌شود.
| |
| | |
| * هوا از برونش‌ها به لوله‌های برونشیول می‌رود.
| |
| | |
| * هوا در انتها، وارد کیسههای هوایی می‌شود.
| |
| | |
| هر کیسه هوایی توسط یک شبکه از رگ‌های خونی کوچک به نام مویرگ‌ها پوشانده شده است. تبادل اکسیژن و دی‌اکسید کربن در این بخش اتفاق می‌افتد. قلب، خون دارای دی‌اکسید کربن را به ریهها می‌فرستد. این خون به جای اکسیژن، دی‌اکسید کربن را به همراه دارد. خون با عبور از مویرگ‌ها و دیواره نازک آن‌ها، از کیسههای هوایی اکسیژن دریافت می‌کند. خون، دی‌اکسید کربن را از طریق همین دیواره‌های نازک به کیسههای هوایی باز می‌گرداند.
| |
| | |
| خون غنی از اکسیژن از ریهها به قلب فرستاده شده و از آن‌جا به تمام بدن ارسال می‌شود. دی‌اکسید کربن از ریهها و کیسههای هوایی از طریق د‌هان و بینی در بازدم از بدن بیرون می‌رود.
| |
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۹
ریهها، با نام انگلیسی Lungs، مرکز سیستم تنفسی در بدن هستند. ریه در بدن، وظیفه دریافت اکسیژن از محیط و انتقال آن به جریان خون را برعهده دارد. این اندام با بیش از 6 میلیون تنفس در سال، بر عملکرد صحیح اندام‌های مختلف و سلامتی بدن ما بسیار موثر است.
هر سلول بدن برای زنده ماندن و عملکرد صحیح نیاز به اکسیژن دارد. از سویی دیگر سلول‌های بدن باید دی‌اکسید کربن تولیدی خود را از سلول‌ها خارج کنند. گاز دی‌اکسید کربن یک ماده دفعی است که در نتیجه واکنش‌های درون سلولی ایجاد می‌شود. ریهها به طور اختصاصی برای تبادل این گازها در هنگام تنفس (دم و بازدم) طراحی شده‌اند.
