شعر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''شِعر'''، '''سُرود'''، '''چامه''' یا '''چکامه''' شاخه‌ای از ادبیات است که از ویژگی‌های زیبایی‌شناختی و اغلب ریتمیک زبان استفاده می‌کند.» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شِعر'''، '''سُرود'''، '''چامه''' یا '''چکامه''' شاخه‌ای از ادبیات است که از ویژگی‌های زیبایی‌شناختی و اغلب ریتمیک زبان استفاده می‌کند. | '''شِعر'''، '''سُرود'''، '''چامه''' یا '''چکامه''' شاخه‌ای از ادبیات است که از ویژگی‌های زیبایی‌شناختی و اغلب ریتمیک زبان استفاده می‌کند. شعر کلامی موزون و مقفی است، که دارای معنی باشد. | ||
[[پرونده:شعر-فارسی-بر-دیوار-حرم علی ابن ابی طالب در نجف اشرف عراق.jpg|جایگزین=شعر فارسی بر دیوار حرم علی ابن ابی طالب در نجف اشرف عراق|بندانگشتی|340x340پیکسل|'''شعر فارسی بر دیوار حرم علی ابن ابی طالب در نجف اشرف عراق''']] | |||
<blockquote>شعر، کلامی خیال‌انگیز است که از اقوالی موزون و متساوی ساخته شده باشد. (ابن سینا) | |||
شعر علم نیست زیرا نه می‌توان آن را به تعلم کسب کرد و نه می‌توان به دیگران آموخت، بکه امری است الهی و یکی از اسرار خدایان است. (افلاطون)</blockquote> | |||
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۲
شِعر، سُرود، چامه یا چکامه شاخه‌ای از ادبیات است که از ویژگی‌های زیبایی‌شناختی و اغلب ریتمیک زبان استفاده می‌کند. شعر کلامی موزون و مقفی است، که دارای معنی باشد.
شعر، کلامی خیال‌انگیز است که از اقوالی موزون و متساوی ساخته شده باشد. (ابن سینا)
شعر علم نیست زیرا نه می‌توان آن را به تعلم کسب کرد و نه می‌توان به دیگران آموخت، بکه امری است الهی و یکی از اسرار خدایان است. (افلاطون)