ارسلان‌شاه غزنوی
ارسلان‌شاه غزنوی یا ابوالملوک سلطان‌الدوله ارسلان‌شاه ابراهیم بن مسعود متولد 509 ق به عنوان پادشاه ایران در سلسله غزنویان بود. ارسلان‌شاه غزنوی در تاریخ 509 ق بعد از عضدالدوله شیرزاد به پادشاهی رسید و تا تاریخ 512 ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او غزنین بود. سرانجام بعد از ارسلان‌شاه غزنوی، بهرام‌شاه به پادشاهی رسید. ارسلان‌شاه یک سال پس از پادشاهی برادرش شیرزاد، را از تخت به زیر کشید و از میان برد و خود در ۶ شوال ۵۰۹ هجری بر تخت سلطنت غزنوی نشست. او همه برادران دیگرش را یا به زندان انداخت یا کور نمود. تنها برادر ناتنی‌اش بهرام‌شاه بود که توانست از دست او بگریزد و در امان ماند. بهرام‌شاه در تگین‌آباد در نزدیکی قندهار بر برادر شورید، ولی نیروهایش از ارسلان‌شاه شکست خوردند و خود نیز به سیستان و کرمان گریخت. ارسلان‌شاه بی‌رقیب نیز به تحکیم پایه‌های قدرتش پرداخت. در این زمان بهرام‌شاه توانست به دربار سلجوقیان در مرو رفته و به سلطان سنجر نزدیک‌شود. سلطان سنجر با اکراه نیروهایی را در اختیار او گذارد و بهرام‌شاه هم توانست پیروزی‌هایی در برابر ارسلان‌شاه به دست آورد. سرانجام با وجود فیل‌های هراسناک در سپاه غزنوی، بهرام‌شاه بر برادر پیروز شد و ارسلان‌شاه هم به متصرفات غزنوی در هندوستان گریخت. ارسلان‌شاه سپاهی را در هند فراهم آورد و به غزنه لشکرکشید و این شهر را در محاصره‌گرفت، بهرام‌شاه تاب مقاومت نیاورد و گریخت. سلطان سنجر باز سپاهی در اختیار بهرام‌شاه گذاشت، این بار او غزنی را گشود و در جمادی‌الثانی ۵۱۲ هجری ارسلان‌شاه را به قتل‌رساند.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت ارسلان‌شاه غزنوی 'افغانستان و شمال هند' ذکر شده است.
درگذشت
ارسلان‌شاه غزنوی سرانجام در تاریخ 512 ق