تیسفون
تیسفون شهری باستانی و پایتخت پرشکوه ایران در دوران اشکانیان و ساسانیان، در کرانه شرقی رود دجله و در نزدیکی بغداد امروزی واقع شده بود. این شهر که بیش از شش قرن مرکز حکومت در ایران بود، در سال 637 میلادی به دست اعراب مسلمان سقوط کرد و رو به زوال کرد.
تیسفون در ابتدا به عنوان پایتخت غربی ایران در منطقه بین‌النهرین تأسیس شد و به تدریج به مرکز قدرتمند سیاسی و اقتصادی تبدیل گشت. این شهر نه تنها پایتخت، بلکه قلب تپنده ایران باستان بود. تیسفون از چندین شهر کوچک تشکیل شده بود که به همین دلیل به آن مدائن (به معنای شهرها) نیز می‌گفتند.
تیسفون در طول تاریخ خود شاهد فراز و نشیب‌های بسیاری بود. این شهر چندین بار توسط رومیان اشغال شد و در نبردهای خونینی صحنه رویارویی امپراتوری‌های بزرگ بود. با این حال، تیسفون همواره توانست بر خرابی‌ها فائق آید و به عنوان نماد قدرت و شکوه ایران باقی بماند.
از مهم‌ترین آثار به جا مانده از تیسفون می‌توان به طاق کسری اشاره کرد که زمانی بخشی از کاخ سلطنتی ساسانیان بود. این سازه عظیم و باشکوه، نمادی از معماری پیشرفته و قدرت ایران باستان است.
با سقوط ایران به دست اعراب، تیسفون نیز رو به زوال گذاشت. این شهر که زمانی مرکز تمدن و فرهنگ بود، به تدریج متروکه شد و از اهمیت آن کاسته شد. با پیدایش بغداد به عنوان پایتخت جدید حکومت عباسی، تیسفون کاملاً به فراموشی سپرده شد.
امروزه، خرابه‌های تیسفون در نزدیکی بغداد واقع شده و به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار باستانی جهان به شمار می‌رود. این شهر باستانی، گواهی بر عظمت و شکوه تمدن ایران باستان است و به عنوان میراثی گران‌بها برای نسل‌های آینده باقی مانده است.