اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی که در گذشته به اسم افسردگی یا شیدایی معروف بود یک نوع اختلال روانی است که موجب ایجاد تغییرات شدید در خلق و خوی فرد می شود. این تغییرها نه فقط بر خلق و خوی فرد بلکه بر رفتار، عملکرد ها و فکر او نیز موثر می باشد.

فرد مبتلا به این اختلال اگر میزان انرژی خیلی بالایی به همراه روان پریشی داشته باشد به آن حالت، شیدایی یا مانیا میگوییم. اما اگر شدت کم تری داشته باشد به آن نیمه شیدایی یا هیپومانیا گفته می شود.

این اختلال حالتی دوره ای دارد و این به معنای آن است که بیمار در طول زندگی خود دوره هایی حداقل یک هفته ای را به صورت افسرده و یا برعکس در حالت شیدایی یا مانیا می باشد. در میان این دوره ها فرد دوره هایی عادی و سالم نیز دارد که ممکن است تا چند سال به طول انجامد.

هر فردی ممکن است در زندگی شخصی خود دچار نوسان‌های خلقی شود اما این نوسان ها در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی بسیار شدید تر می باشد. این بیماری اغلب در پایان سن بلوغ یا آغاز جوانی بروز می کند هرچند این امکان وجود دارد که در سنین پایین تر نیز به وجود آید ولی معمولا با استرس های دوره نوجوانی اشتباه گرفته می شود و نمیتوان آن را تشخیص داد.

علت بیماری دو قطبی

علت های زیادی در به وجود آمدن این اختلال موثر می باشند که برخی از آن ها عبارتند از: ژنتیک، عملکرد و ساختار مغز. این بیماری بیشتر از هرچیز دیگری علت ژنتیکی دارد. اختلال دو قطبی به علت شرایط استرس‌زا و تنش‌های زندگی به وجود نمی‌آید بلکه این عوامل می‌توانند عاملی برای بروز بیماری نهفته در فرد باشند. همینطور مصرف مواد مخدری مانند کوکائین و آمفتامین‌ها می‌تواند جرقه‌ای برای شعله‌ور سازی این بیماری باشند.