نشانگان آسپرگر

نشانگان آسپرگر یا سندرم آسپرگر (به انگلیسی: Asperger syndrome) جزو گروهی از اختلالات عصبی است که به اختلالات طیف اوتیسم (ASDs) معروف می‌باشند. سندرم آسپرگر در انتهای ملایم طیف در نظر گرفته می‌شود.

بسیاری از کودکان مبتلا به نشانگان آسپرگر به یک شیوه خوگرفته و شبیه افراد بسیار وسواسی عمل می‌کنند به طوری که در طول بازی، می‌توانیم شاهد این امر باشیم. برای مثال، کودک همیشه قطعات اسباب بازی را از بزرگ به کوچک کنار هم قرار می‌دهد.

اطلاعات بیماری
نام های دیگر:	سندروم آسپرگر
نشانه ها:	مشکل در تعامل اجتماعی انجام رفتارهای تکراری محکم ایستادن بر روی آنچه فکر می‌کنند. تمرکز بر قوانین و روال‌ها
علت(ها):	تغییرات در مغز عوامل ژنتیکی قرار گرفتن در معرض سموم محیطی مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها

علائم نشانگان آسپرگر

افراد مبتلا به سندرم آسپرگر برخی علائم اولیه را نشان می‌دهند:

• مشکل در تعامل اجتماعی

• انجام رفتارهای تکراری

• محکم ایستادن بر روی آنچه فکر می‌کنند.

• تمرکز بر قوانین و روال‌ها

علائم در افراد مختلف متفاوت است؛ اما کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر اغلب بر روی موضوعات محدود و کوچک، تمرکز وسواسی دارند.

به عنوان مثال‌، کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر ممکن است علاقه زیادی به چیزهایی مانند برنامه تردد قطار یا دایناسورها داشته باشند. این علاقه می‌تواند موضوع گفتگوهای یک طرفه با همسالان و بزرگسالان باشد.

فرد مبتلا به سندرم آسپرگر از تلاش های طرف مقابل برای تغییر موضوع مکالمه بی اطلاع است. این یکی از دلایلی است که ممکن است کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر در تعاملات اجتماعی دچار مشکل شوند.

افراد مبتلا به سندرم آسپرگر قادر به فهم حالات صورت و زبان بدن نیستند. بسیاری از آنها به سختی می‌توانند احساسات دیگران را تشخیص دهند. بسیار اتفاق می افتد که افراد مبتلا به این بیماری هنگام صحبت با دیگران از تماس چشمی خودداری کنند.

افراد مبتلا به سندروم آسپرگر ممکن است به صورت یکنواخت صحبت کنند و حالات چهره کمی داشته باشند. آن‌ها همچنین ممکن است در تشخیص اینکه چه زمانی باید با توجه به موقعیت، حجم صدای خود را کاهش دهند دچار مشکل شوند.

کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر ممکن است در مهارت‌های حرکتی ضروری مانند دویدن یا راه رفتن نیز دچار مشکل شوند. این کودکان ممکن است از هماهنگی کافی برخوردار نباشند و نتوانند کارهای خاصی مانند صخره نوردی یا دوچرخه سواری را انجام دهند.

علت نشانگان آسپرگر

تغییرات در مغز، مسئول بسیاری از علائم سندرم آسپرگر است. با این حال، پزشکان نتوانسته‌اند به طور دقیق تعیین کنند که علت این تغییرات چیست.

عوامل ژنتیکی و قرار گرفتن در معرض سموم محیطی مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها به عنوان عوامل بالقوه در ایجاد این اختلال شناخته شده‌اند. پسران بیشتر از دختران به سندرم آسپرگر مبتلا می‌شوند.

درمان نشانگان آسپرگر

هیچ درمانی برای سندرم آسپرگر وجود ندارد. با این حال، راه حل های مختلفی وجود دارد که می‌تواند علائم این اختلال را کاهش داده و به فرزند شما کمک کند تا از پتانسیل کامل خود استفاده نماید. این اقدامات اغلب بر اساس علائم خاص کودک انجام می‌شوند.

برای درمان علائم سندرم آسپرگر اغلب از داروها استفاده می‌شود. نمونه این داروها عبارتند از:

• آریپیپرازول (Abilify) برای کاهش تحریک پذیری

• گوانفاسین (Tenex) ، اولانزاپین (Zyprexa) و نالترکسون (ReVia) برای کاهش بیش فعالی

• مهارکننده های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) برای کاهش رفتارهای تکراری

• رسپریدون (Risperdal Consta) برای کاهش تحریک و بی خوابی

این داروها می‌توانند برای کنترل رفتارهای مشکل ساز که ممکن است به دلیل سندرم آسپرگر رخ دهند، مفید باشند.