زبان اردو
اردو یک زبان هندوآریایی است که عمدتاً در جنوب آسیا صحبت می‌شود. این زبان ملی پاکستان است که در کنار انگلیسی به‌عنوان زبان رسمی شناخته می‌شود. در هند، اردو یک زبان برنامه هشتم است که وضعیت و میراث فرهنگی آن توسط قانون اساسی هند به رسمیت شناخته شده است. در نپال، اردو یک گویش منطقه‌ای ثبت شده است و در آفریقای جنوبی یک زبان حفاظت شده در قانون اساسی است. این زبان همچنین به‌عنوان یک زبان اقلیت در افغانستان و بنگلادش صحبت می‌شود، بدون اینکه وضعیت رسمی داشته باشد.
اردو به‌عنوان فهرست فارسی‌شده زبان هندوستانی توصیف شده است؛ اردو و هندی پایه واژگان، واج‌شناسی، نحو و دستور زبان مشترکی از سانسکریت و پراکریت دارند که باعث می‌شود آنها در طول ارتباطات محاوره‌ای به‌طور متقابل قابل درک باشند. در حالی که اردو رسمی واژگان ادبی، سیاسی و فنی را از فارسی می‌گیرد، هندی رسمی این جنبه‌ها را از سانسکریت می‌گیرد. در نتیجه، درک متقابل دو زبان به‌طور موثر با افزایش عامل رسمیت کاهش می‌یابد.
در سال 1837، اردو به زبان رسمی کمپانی هند شرقی بریتانیا تبدیل شد و در زمان حکومت شرکت، جایگزین فارسی در سراسر شمال هند شد. زبان فارسی تا این زمان به‌عنوان زبان درباری امپراتوری‌های مختلف هند و اسلامی عمل می‌کرد. عوامل مذهبی، اجتماعی و سیاسی در طول دوره استعمار اروپا پدید آمدند که از تمایز بین اردو و هندی حمایت می‌کردند که منجر به مناقشه هند و اردو شد.
براساس برآوردهای سال 2022، اردو با 230 میلیون گویشور، از جمله کسانی که به آن به‌عنوان زبان دوم صحبت می‌کنند، دهمین زبان پرکاربرد در جهان است.