علاءالدین تکش
علاءالدین تکش یا علاءالدین ابومظفر تکش به عنوان پادشاه ایران در سلسله خوارزمشاهیان بود. علاءالدین تکش در تاریخ 567 ق بعد از ایل‌ارسلان به پادشاهی رسید و تا تاریخ 596 ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او گرگانج بود. سرانجام بعد از علاءالدین تکش، محمود سلطانشاه به پادشاهی رسید. پس از مرگ ایل ارسلان، پسرانش جلال‌الدین سلطانشاه و علاءالدین تکش، جهت جانشینی پدر با یکدیگر رقابت کردند. سرانجام در سال ۵۶۸ ه. ق. با استمداد تکش از قراختاییان در مقابل پرداخت خراج سالیانه‌ای، این منازعه به نفع تکش خاتمه یافت. اما اختلاف بعد از آن هم ادامه داشت و هر دو برادر در خراسان به تاخت و تاز پرداختند. تکش برای رفع این اختلاف خانوادگی که این بار بر سر خراسان بین آن‌ها پیش آمد، ناچار شد که میراث سلطان سنجر را به سلطانشاه برادرش واگذار کند. سرانجام سلطانشاه در سال ۵۸۹ درگذشت. تکش بعد از مرگ برادر خراسان را نیز به خوارزم ملحق کرد و بعد به ری لشکر کشید و در جنگ با طغرل سوم آخرین شاه سلجوقیان عراق و با قتل او در سال ۵۹۰ ه. ق. قلمروی سلجوقیان عراق را هم تصرف کرد. او به تصرف درآوردن تمام میراث سلجوقی با خلیفه بغداد دچار اختلاف شد.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت علاءالدین تکش 'خوارزم ' ذکر شده است.
درگذشت
علاءالدین تکش سرانجام در تاریخ 596 ق