کاردیومیوپاتی

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (به انگلیسی: cardiomyopathy) نوعی بیماری قلبی است که منجر ضخیم شدن عضله قلب در سپتوم می‌شود. این بیماری ارثی است و علائمی مانند تنگی نفس، درد قفسه سینه و آریتمی ایجاد می‌کند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری در معرض خطر ایست ناگهانی قلبی قرار دارند.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک

انواع

کاردیومیوپاتی انسدادی

سپتوم ضخیم شده ممکن است باعث کوچک شدن بطن شود که می‌تواند جریان خون از بطن چپ به آئورت را مسدود کند یا کاهش دهد (وضعیتی به نام انسداد مجرای خروجی). برای غلبه بر تنگی یا انسداد، بطن‌ها باید با شدت بیشتری خون پمپاژ کنند. این نوع کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک کاردیومیوپاتی انسدادی هیپرتروفیک (HOCM) نامیده می‌شود.

کاردیومیوپاتی غیرانسدادی

HCM همچنین ممکن است باعث ضخیم شدن در سایر قسمت‌های عضله قلب شما شود، مانند انتهای پایینی قلب (به نام رأس)، بطن راست یا در بطن چپ. در این موارد، کاردیومیوپاتی غیرانسدادی هیپرتروفیک نامیده می‌شود. اگرچه نوع غیرانسدادی ممکن است ظرفیت قلب را نسبت به میزان خونی که بطن می‌تواند در خود جای دهد کاهش دهد، اما از حرکت خون جلوگیری نمی‌کند و منجر به انسداد جریان خون نمی‌شود.

علائم

احساس درد در قفسه سینه

تنگی نفس

غش کردن

سرگیجه.

علائم دیگری که ممکن است در هر زمانی رخ دهد عبارت‌اند از:

خستگی

تنگی نفس

تپش قلب

آریتمی قلب

فشارخون بالا.

علت

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک معمولاً به دلیل تغییرات در ژن‌ها (جهش ژنی) ایجاد می‌شود که باعث ضخیم شدن عضله قلب می‌شود. یعنی بیشتر یک بیماری ژنتیکی است.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک معمولاً دیواره عضلانی (سپتوم) بین دو حفره پایینی قلب (بطن) را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در کاردیومیوپاتی انسدادی و غیرانسدادی محفظه اصلی پمپاژ خون در قلب یعنی بطن چپ ممکن است سفت شود. این موضوع باعث می‌شود که قلب به‌سختی به حالت آرامش بازگردد و میزان خونی که بطن می‌تواند در هر ضربان قلب نگه دارد و به بدن بفرستد را کاهش می‌دهد.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همچنین منجر به بازآرایی سلول‌های عضله قلب یا اختلال میوفیبر می‌شود. این می‌تواند باعث ایجاد آریتمی در برخی افراد شود.