آهنگساز

آهنگساز یا کُمپوزیتوز (به فرانسوی: compositeur) کسی است که به طور حرفه ای موسیقی می نویسد. اغلب، آنها از اشکال خاصی از نت موسیقی برای ایجاد موسیقی استفاده می کنند که نوازندگان برای اجرای قطعات از آنها استفاده می کنند. آهنگ‌های آن‌ها اغلب دستورالعمل‌هایی برای سازهای متعدد یا دامنه‌های آوازی دارند و جنبه‌های مهم یک آهنگ مانند ملودی، آکورد و تمپو را نشان می‌دهند. آنها ممکن است برای ارکسترها، گروه‌ها، گروه‌های کر، گروه‌ها یا هنرمندان انفرادی موسیقی بنویسند. گاهی اوقات، چندین آهنگساز با هم همکاری می کنند تا یک قطعه موسیقی بنویسند، مانند گروه های موسیقی محبوب که قطعات اصلی می نویسند.

آهنگسازان با استفاده از نت های موسیقی استانداردی که نوازندگان می توانند آن را درک کنند، موسیقی می نویسند و تنظیم می کنند. هنگام نوشتن برای چندین ساز یا محدوده آوازی، نت‌هایی که استفاده می‌کنند باید با تخصص سازها یا خوانندگانی که برایشان می‌نویسند مطابقت داشته باشد. این بدان معنی است که یک قطعه موسیقی ممکن است شامل چندین مجموعه دستورالعمل برای هر یک از اجزای خاص نوازندگان یا بخش باشد.

به عنوان مثال، هنگام نوشتن برای یک ارکستر، آهنگسازان یک قطعه موسیقی تولید می کنند که به رهبر گروه اجازه می دهد تمام قطعات قطعه را یکجا مشاهده کند. در پارتیتور، آنها ممکن است از کلیدهای مختلفی استفاده کنند، نمادی که نشان دهنده زیر و بم است، برای انواع مختلف ساز یا آواز. در اینجا برخی از مسئولیت های معمولی آهنگساز آورده شده است:

• موسیقی مختص به مشخصات یک نوازنده یا ساز بنویسید.
• تنظیم قطعات موسیقی
• نحوه تعامل اجزای منحصر به فرد قطعه را در نظر بگیرید
• دستورالعمل هایی برای سرعت موسیقی، نت ها و استراحت ها ارائه دهید.
• موسیقی را متناسب با موضوع یا حالت بنویسید.

تاریخچه آهنگسازی

در دوران قرون وسطی، آهنگسازان به کلیساهای کاتولیک خدمت می‌کردند. آن‌ها در این دوران فقط آهنگ‌های مذهبی و ملودی‌های ساده می‌ساختند. در دوران رنسانس آهنگسازان به خدمت اشراف هم درآمدند. در این دوران آن‌ها همچنان موسیقی‌های مذهبی می‌ساختند؛ اما گاهی راجع به «عشق درباری» نیز آهنگسازی می‌کردند. این آهنگ‌های عاشقانه دوران رنسانس اغلب درباره عشق یک زن قدرتمند بودند.

در دوران باروک نیز روند سابق ادامه یافت و آهنگسازان فقط در اختیار کلیسا و اشراف بودند. برای اولین بار در دوران کلاسیک بود که آهنگسازان سعی کردند با برگزاری کنسرت‌های عمومی، کمی از اشراف و کلیسا فاصله بگیرند و این فرآیند را تا دوران رمانتیک هم ادامه دادند.

سرانجام در قرن بیستم آهنگسازان به طور کامل مستقل شدند. بعضی از آن‌ها به تدریس در دانشگاه‌ها و هنرستان‌ها پرداختند. بعضی دیگر نیز شروع به فروش آثارشان و کسب درآمد کردند.

وظایف

شناخت تئوری موسیقی

آهنگساز باید در زمینه تئوری موسیقی، دانش بسیار بالایی داشته باشد. او باید به سازشناسی، سازبندی، هارمونی، رهبری ارکستر و کنتراپوئن کاملا مسلط شود. از طرفی نیاز است همه سازها را به خوبی بشناسد و حداقل یکی از آن‌ها را بنوازد؛ زیرا باید بتواند صدای سازها را در کنار هم به خوبی تسجم کند.

ساخت موسیقی

وقتی کسی می‌پرسد آهنگساز کیست، بلافاصله می‌گوییم کسی که موسیقی می‌سازد. یک آهنگساز برای ساخت موسیقی، ابتدا باید با توجه به نیاز مشتری ایده‌پردازی ‌کند. سپس ایده‌هایش را با استفاده از نت‌های موسیقی می‌نویسد.

تنظیم

یک آهنگساز، باید به نوعی تنظیم‌کننده هم باشد. او گاهی باید نسخه‌های موجود از آهنگ را دست‌کاری کند تا یک نسخه جدید و بهتر بسازد. این کار از طریق حذف کردن یا اضافه کردن ساز، ریتم، ملودی و هارمونی انجام می‌شود.

ضبط و میکس

گاهی آهنگساز در ضبط و میکس آهنگ نیز دخالت می‌کند. برای این کار آهنگساز باید تجهیزات صدای مناسب و مهندسان صدای کاربلد را شناسایی و انتخاب کند.

رهبری نوازندگان

همان‌طور که اشاره کردیم آهنگساز باید به رهبری ارکستر هم مسلط باشد؛ زیرا گاهی نوازندگان باید اجرای زنده داشته باشند و آهنگساز باید آن‌ها را در فرآیند ضبط رهبری کند.

مهارت‌های ارتباطی

یک آهنگساز تقریبا در اکثر زمینه‌های موسیقی ماهر است؛ اما همچنان نیاز دارد با سایر افراد متخصص از جمله صدابرداران، نوازندگان و تهیه کنندگان موسیقی همکاری کند. از طرفی باید با مشتری‌هایی که به او آهنگ سفارش می‌دهند نیز تعامل داشته باشد. با توجه به این موارد یک آهنگساز باید مهارت‌های ارتباطی بالا و صبر کافی داشته باشد.

تحصیلات لازم برای ورود به شغل آهنگسازی

علاقه مندان به آهنگسازی می توانند از ابتدا پس از گذراندن دوره ششم ابتدایی در صورت داشتن شرایط لازم و قبولی در آزمون های اولیه، وارد هنرستان های موسیقی شوند. تحصیل در این هنرستان ها  سال طول می کشد و رشته های نوازندگی ساز ایرانی، نوازندگی ساز غربی و آهنگ سازی در آنها آموزش داده می شود. در صورت تمایل افراد می توانند پس از اخذ دیپلم، رشته خود را در مرکز علمی و کاربردی موسیقی ادامه دهند و یا با گذراندن دوره پیش دانشگاهی و قبولی در آزمون کنکور، وارد دانشگاه های کشور شوند. رشته آهنگسازی در دانشگاه های کشور در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد وجود دارد.

شرکت در دوره های آزاد آهنگسازی نیز راه دیگری است که افراد علاقه مند می توانند آن را انتخاب کنند.

آنچه برای ورود به شغل آهنگسازی و موفق شدن در آن مهم است، داشتن علاقه، پشتکار و توانایی جسمی مناسب می باشد.

مهارت‌های یک آهنگساز

توجه به جزئیات

هنگام نوشتن قطعات خود، توجه به جزئیات می تواند به آهنگسازان کمک کند تا اطمینان حاصل کنند که هر جنبه ای از موسیقی که باید برای اجرای صحیح قطعه بدانند را در بر می گیرند. یک خطای علامت گذاری می تواند اثر یک قطعه را تغییر دهد و بازیکنان را گیج کند. برخی از آهنگ ها، به ویژه آنهایی که برای ارکسترها یا گروه های بزرگ هستند، به دستورالعمل های فوق العاده دقیق نیاز دارند. به عنوان مثال، اگر برای سازهای زهی بنویسید، هر نت ممکن است مشخصات خاص خود را داشته باشد، مانند دستورالعمل هایی در مورد صدای بلند نواختن نت، جهتی که آرشه نوازندگان باید حرکت کند یا جلوه خاصی که باید اعمال کنند.

دانش صنعت

آهنگسازان اغلب نیاز به درک بسیار کامل از جنبه های مختلف موسیقی دارند. این شامل دانش کاری از تئوری موسیقی است که روش ها و مفاهیم مربوط به آهنگسازی را مطالعه می کند. همچنین اگر آنها درک اولیه ای از سازها یا خوانندگانی که برای آنها می نویسند داشته باشند کمک می کند. این می تواند به آنها کمک کند تا توانایی های هر ساز یا نوازنده را درک کنند و قطعات متفکرانه ای طراحی کنند.

بسیاری از آهنگسازان قطعات تمام شده خود را بر حسب دقیقه زمان پخش می فروشند. هنگام فروش یک موسیقی، آگاهی از روندها و تقاضا می تواند به آنها در طراحی موسیقی کمک کند که دیگران علاقه مند به خرید آن هستند. این می تواند مختص نوع موسیقی باشد که آنها می نویسند و به آنها اطلاع می دهد که موسیقی خود را به چه کسی بفروشند.

خلاقیت

آهنگسازان هنرمندانی هستند که می توانند تعاملات بین اجزای مختلف موسیقی را تصور کنند تا موسیقی ای را که خوشایند به نظر می رسد یا بر یک واکنش خاص تأثیر می گذارد، رونویسی کنند. خلاقیت آنها به آنها کمک می کند تا قطعات اصلی بسازند که می تواند واکنش احساسی مخاطبان خود را برانگیزد. آهنگسازان ماهر اغلب دارای توانایی هنری و استعداد خلاق هستند.

توانایی موسیقایی

بسیاری از آهنگسازان خود نوازنده هستند. توانایی نواختن چندین آلات موسیقی می تواند به آهنگسازان کمک کند تا موسیقی خاص هر ساز را بنویسند و درک کنند که چگونه صداهای فردی می توانند بر قطعه آنها تأثیر بگذارند. در حالی که آهنگسازان مجبور نیستند بدانند چگونه همه سازهایی را که برای آنها می نویسند بنوازند، داشتن درک اولیه از نحوه کار ساز می تواند به آنها کمک کند موسیقی متفکرانه ای بنویسند که نوازندگان بتوانند آن را بنوازند و درک کنند.

ارتباط

مهارت‌های ارتباطی همچنین می‌تواند به آهنگسازان کمک کند، زیرا آنها برای تولید قطعات تمام‌شده خود تنها با استفاده از دستورالعمل‌هایی که در نت ارائه می‌دهند به نوازندگان متکی هستند. رونویسی موسیقی به گونه ای که دیگران بتوانند آن را درک کنند، کارکرد اساسی نقش آنهاست. مهارت های ارتباطی، مخصوص استفاده از نت موسیقی، به آهنگسازان این امکان را می دهد که ایده های خود را به مسیرهای اجرایی تبدیل کنند که دیگران بتوانند آن را بخوانند و درک کنند، حتی قرن ها در آینده.

تجسم

مهارت های تجسم به آهنگسازان کمک می کند تا ایده های خود را به آهنگ هایی تبدیل کنند که دیگران می توانند اجرا کنند. فرآیندی که هر آهنگساز برای خلق قطعات خود از آن استفاده می کند، منحصر به سبک و روش آنها است، اما بسیاری از آنها ایده ای برای ملودی در ذهن خود ایجاد می کنند و سپس آهنگ های کاملاً تحقق یافته را از آن تفکرات اولیه ایجاد می کنند. آن‌ها می‌توانند از مهارت‌های تجسم‌سازی خود برای تصویر کردن اینکه چگونه یک قطعه ممکن است هنگام پخش به صدا درآید و چگونه اجزای مختلف با یکدیگر تعامل دارند، استفاده کنند.