میانمار
میانمار یکی از کشورهای جنوب شرق آسیا است که درگذشته به دلیل دارا بودن منابع غنی، کانون توجه غارتگران و سلطه جویان بوده است. لذا در اقتصاد این کشور به دلیل دست درازی ها و عدم مدیریت پیشرفت چندانی دیده نمی شود.
جمهوری اتحادیه ی میانمار یکی از قدیمی ترین کشور ها درجنوب شرق آسیا می باشد که با کشور های هند، جمهوری چین ، لائوس، تایلند و بنگلادش هم مرز است و در قسمت جنوبی با خلیج بنگال و دریای آندامان مرز دریایی دارد. از بزرگ ترین شهر این کشور می توان به شهر یانگون با 5 میلیون نفر جمعیت اشاره کرد.
در گذشته کشور میانمار به دلیل دارا بودن ثروت های طبیعی و منابع غنی یکی از ابر قدرت های جنوب شرق آسیا محسوب می شد. در سال 1824، کشور بریتانیا مناطقی از برمه را اشغال کرد. سپس با جنگ های پی در پی پس از 61 سال به طور کامل آن را به تصرف خود درآورد.در قرن اول قمری، دین اسلام وارد این مرز و بوم شد که از سال 1948 میلادی به استقلال رسید. بیشتر مسلمانان میانماری سنی و تعدای شیعه هستند. نژاد های مختلفی در میانمار ساکن شده اند برای مثال اقوام هندی، تایلندی، چینی و تبتی این کشور را برای زندگی انتخاب کرده اند.
کشور میانمار دومین کشور در آسیای جنوب شرقی می باشد. واحد پول در کشور میانمار، کیات و زبان رسمی مردم آن، برمه ای است. زبان برمه ای زبان مادری این کشورمی باشد که به زبان چینی و تبتی شباهت هایی دارد. همچنین خط برمه ای از حروفی دایره ای شکل طراحی شده است.
کشورمیانمار، از لحاظ رعایت مسائل بهداشتی جزو بدترین و کثیف ترین کشورهای جهان است که در جهان رتبه ی 190 را به خود کسب کرده است.
اقتصاد
نصف بیشتر مردم برمه زیر خط فقر زندگی می کنند. این در حالی است که از منابع طبیعی غنی برخوردار هستند. درواقع اقتصاد این کشور در دهه های اخیر در سطح توسعه و پیشرفت کمترین میزان رشد را داشته است. مشکل ایجاد شده بیانگر سوء مدیریت، انزوا و چند دهه رکود در اقتصاد میانمار است.
تولید ناخالص ملی میانمار 14/53میلیارد دلار با متوسط رشد اقتصادی 5/5درصد در سال است که پایین ترین رشد اقتصادی ناحیه مکونگ محسوب می شود.
علاوه بر این، اتحادیه اروپا، کانادا و سازمان ملل متحد تحریم های اقتصادی سنگینی را بر میانمار تحمیل کرده اند.
براساس پیش بینی بانک مرکزی آسیا، کشور میانمار در سال های 2018 الی 2023 رکورد دار رشد اقتصادی پس از چین خواهد بود.
منطقه شیعه نشین
اکثریت شیعیان درشهر یانگون، ماندلی، مالمین، ساندوی، میک چی، پروم، تانگ چی و تانگو مستقر هستند. مسجد «مغول شیعه» یا « پنجه مسجد» متعلق به شیعیان میانماری است. ساخت این مسجد در سال 6 آوریل 1877 میلادی یا به عبارتی دیگر در 12 ربیع الاول 1293 قمری تکمیل شده است.
جمعیت
جمعیت مردمی که در کشور میانمار ساکن هستند، 55,390,000 نفر است. بیش از 1,900,000 نفراز جمعیت این کشور را مسلمانان تشکیل می دهند. مسلمانان برمه در گروه های گرانه، بودامسلم، اهل حدیث، قادیانی، شافعی، حنفی ، مالکی، حنبلی، چولیا مسلم، سوفیست، وهابیت و... قرار دارند.
همچنین میانمار از نظر جمعیت رتبه ی بیست و ششمین کشور پرجمعیت جهان را دارد.
پایتخت
پایتخت میانمار تا قبل از سال 2005 رانگون بود که به نایپیداو (شهر ارواح) تغییر یافت.
معنی اصطلاح نایپیدو، اقامتگاه و شهر پادشاهی می باشد. علاوه بر این، علت نام گذاری نایپیداو به شهر ارواح، جمعیت کم و خلوتی بیش از حد نسبت به مساحت آن است. با وجود اینکه بودجه های بسیار زیادی جهت نوسازی برای شهر ارواح اختصاص یافت اما کماکان در زمینه ی گردشگر و ساکنین عادی مشکلاتی دارد.
پرچم
پرچم کشور میانمار متشکل از سه نوار افقی به رنگ های زرد، سبز و قرمز می باشد؛ که وسط پرچم ستاره ای به رنگ سفید قرار گرفته است.
سطح تحصیلات
دولت برمه برای افزایش نرخ سواد خصوصا در مناطق روستایی هیچ گونه تلاشی نکرده است. لذا در سال 1970 تنها 66 درصد از جمعیت این کشور قادر به خواندن و نوشتن بودند.
مکان‌های گردشگری
شیمدو پایا
شیمدو پایا معبدی بودایی به معنی خدای بزرگ طلایی است. این معبد با طلاهای نفیس و زیبا طراحی شده که حتی از فاصله چند کیلومتری هم زیبایی آن به چشم می خورد.
صخره طلایی
صخره ی طلایی در ارتفاع 1100 متری از سطح دریا قرار گرفته است. در لبه ی صخره ی طلایی نیز یک صومعه ی زیارتگاهی برای بودائیان ساخته شده است.
معبد شاناندو
در شهرستان ماندالای، صومعه ای از طلا قرار دارد که به شاناندو معروف است. ساختمان بیرونی این معبد نیز از طلا ساخته شده است.
رودخانه آیروادی
آیروادی در ارتفاعات هیمالیا قرار گرفته که به طولانی ترین رودخانه در میانمار شهرت دارد. در این رودخانه مجسمه های بودایی شگفت انگیزی قرار گرفته اند که با تلفیقی از جنگل های هیمالیا، جلوه زیبایی دارند.
ظلم و خشونت علیه مسلمانان
تقریباً تا سال ۱۷۷۴ میلادی مسلمانان در آنجا مشکل نداشتند، در آن مقطع یک بودایی به نام بوداپایا در آن منطقه به قدرت می‌رسد و با مسلمانان بنای ناسازگاری می‌گذارد و اجرای قوانین اسلامی را ملغی می‌کند. از آن زمان به بعد اختلافات مسلمانان میانمار با دولت شروع می‌شود. از آن زمان است که حقوق مسلمانان نادیده گرفته می‌شود، تبعیض‌ها تشدید می‌شود و مسئله مسلمانان به تدریج به عنوان یک معضل مطرح و کشورهای منطقه متوجه این موضوع می‌شوند و حتی به سطح بین المللی نیز می‌رود و تا امروز نیز از موضوعات حقوق بشری در سطح بین الملل است. در این مدت تعدادی از مسلمانان گروه‌های چریکی تشکیل دادند و مبارزاتی هم داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت رها بشوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند و در آنجا زندگی می‌کنند.
ارتش ظالم میانمار، روهینگیا را در ۱۹ عملیات نظامی از سال ۱۹۶۲ تاکنون مورد هدف قرار داده است. عملیات در حال اجرای ناساکا، رفتار غیر انسانی با جمعیت روهینگیا داشته و مردم آن را قتل عام و شکنجه می‌کند. درسال ۱۹۷۸ در عملیاتی به نام ناگامین (شاه اژد‌ها) حدود ۲۰۰ هزار نفر به بنگلادش فرار کردند. دولت در سال ۱۹۸۲ تابعیت مسلمانان را لغو کرد و آن‌ها را تحت فشار قرار داد به طوری که تا سال ۱۹۹۲ حدود ۳۰۰ هزار مسلمان مجبور به مهاجرت از کشور و فرار به بنگلادش شدند و اکثراً اعدام، دستگیر و یا مورد تجاوز واقع شدند. بار‌ها مسلمانان به بنگلادش و تایلند فرار کرده‌اند ولی در ساحل این دو کشور اجازه ورود نداشته و کشتی آن‌ها را غرق کرده‌اند. در سال ۲۰۰۸ گردباد «نارجیز» میانمار را درنوردید. دولت نیز با ممانعت از رسیدن کمک‌های بین المللی به اقلیت‌های غیربودایی (مسلمانان و مسیحی‌ها) مرگ شمار زیادی از آن‌ها را رقم زد.
حال به برخی از ظلم‌ها و ستم‌هایی که در حق این مردم روا داشته می‌شود و نهادهای رسمی بین المللی از جمله سازمان ملل آن‌ها را اعلام کرده است، اشاره می‌گردد:
- رژیم میانمار از صدور کارت هویت برای مسلمانان امتناع می‌کند و به همین خاطر این مردم نمی‌توانند در داخل کشور تردد کنند. علاوه بر آن، دولت برای مسلمانان گذرنامه صادر نمی‌کند و لذا آن‌ها از مسافرت‌های خارجی محروم هستند؛
- دولت میانمار به مسلمانان روهینگیا اجازه سفرنمی دهد و اگر آن‌ها بخواهند از یک روستا به روستای دیگر بروند باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.
- تحصیل در دانشگاه‌ها برای مسلمانان ممنوع است؛
- مسلمانان نمی‌توانند در ادارات دولتی استخدام شوند؛
- مسلمانان بدون کسب مجوز نمی‌توانند ازدواج کنند و برای گرفتن این مجوز هم باید مالیات بدهند و پس از ازدواج نیز نمی‌توانند بیش از دو فرزند داشته باشند؛
- بالغ بر ۴۰ هزار نفر از کودکان روهینگیا در غرب میانمار به این خاطر از هرگونه تحصیل و سفر و… محروم هستند که والدین مسلمان آن‌ها بدون اجازه دولت ازدواج کرده‌اند و خودشان جزو فرزندان سوم و یا چهارم هستند. این کودکان شناسنامه ندارند؛
- خانواده‌های مسلمانان میانمار مجبور هستند تا در هر سال یک عکس خانوادگی را که شامل تمامی اعضای خانواده آن‌ها باشد به دولت تحویل بدهند و در صورتی که نوزاد جدیدی در خانواده آن‌ها متولد شده و یا یکی از اعضای خانواده آن‌ها درگذشته باشد باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.آن‌ها اغلب برای بیگاری (کار اجباری) برده می‌شوند و از آن‌ها به زور اخاذی می‌شود؛
- خدمات عمومی مثل خدمات بهداشتی و آموزش و پرورش از مسلمانان روهینگیا دریغ می‌شود و بی‌سوادی در میان آن‌ها تا ۸۰ درصد است و در واقع، هیچ نهادی وجود ندارد که مشابه دولت آن‌ها را سرپرستی نماید؛
- این مسلمانان حق مالکیت بر زمین را نیز ندارند. این آزار‌ها و شرایط ضدانسانی بسیاری از بومیان روهینگیا را وادار می‌کند که از زادگاه خود به سمت کشورهای بیگانه مثل بنگلادش، تایلند و مالزی بگریزند، اما اغلب جان خود را از دست می‌دهند و یا به جای اول بازگردانده می‌شوند.
- مسلمانان روهینگیا اجازه تعمیر و نوسازی مساجد و یا مدارس خود را بدون مجوز دولت ندارند و هر کسی که اقدام به نوسازی این بنا‌ها کند زندانی می‌شود و از همین رو به مدت ۲۰ سال است که در این منطقه مسجد و یا مدرسه جدیدی ساخته نشده است.
- اگر مسلمانی در میانمار قصد دایر کردن فروشگاهی را داشته باشد باید با یک بودائی شریک شود. فرد بودائی در این شرکات هیچ سهمی را نمی‌پردازد اما از سود حاصل از این فروشگاه بهره‌مند می‌شود.
- دولت ژنرال «نی وین Ne Win» پس از روی کار آمدن در ۱۹۶۲ رفتن مسلمانان به حج را ممنوع اعلام کرد تا آنکه در ۱۹۸۰ پس از گذشت ۱۸ سال به هفتاد نفر از مسلمانان اجازه داده شد، جهت انجام فرایض حج به مکه مشرف شوند و متعاقب آن عدهاى از مسلمانان نیز جهت شرکت در کنفرانسهاى مختلف اسلامى اعزام شدند.
- «تین سین»، رئیس‌جمهور فعلی میانمار جمعیت ۸۰۰ هزار نفری مسلمان روهینگیا در این کشور را قومیتی خارجی دانست و گفت: مسلمانان شهروند میانمار نیستند یا باید در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز یا اخراج شوند.
خانم «آنگ سان سوچی» Aung San Suu Kyiرهبر مخالفان دولت میانمار و رهبر حزب «ان. ال. دی» (اتحاد ملی برای دموکراسی) National League for Democracyنیز که به تازگی (پس از ۲۱ سال) از حبس خانگی آزاد شده است و اخیرا در یک تور اروپایی با اغلب رهبران اتحادیه اروپا دیدار و گفتگو داشته و همچنین مورد تمجید بسیاری از همین رهبران به خاطر ژست‌های حقوق بشری خود قرار گرفته نیز تاکنون هیچ موضع‌گیری و اظهار نظری درباره کشتار فجیع مسلمانان به دست هم کیشان خود نکرده است و حتی اعلام کرده است که این افراد میانماری نیستند.
این درحالیست که پخش تصاویر کشتار مسلمانان میانمار به دست بودائیان طی روزهای اخیر که به طرز مشکوکی از جانب رسانه‌های اصلی جهان نادیده گرفته شده است، لزوم توجه جدی و همت کشور‌ها و سازمان‌های اسلامی برای حمایت از مسلمانان فراموش شده میانماری را می‌طلبد. یک ماه اخیر در کنار بعضی از پایگاه‌های اینترنتی، رسانه‌های اندونزی، مالزی، شبه قاره و تلویزیون‌های پاکستان و ایران تحولات ایالت راخین را پوشش می‌دادند. با این حال، هنوز رسانه‌های تأثیرگذار بیین المللی مثل «سی ان ان»، «بی‌بی‌سی» و «الجزیره» در قبال تحولات غرب میانمار ساکت هستند. شیخ «عبدالمعروف» یکی از رهبران دینی میانمار در ارتباط با عمق مظلومیت هموطنان مسلمان خود گفت: مسلمانان برمه در سایه سکوت کشورهای مسلمان کشتار می‌شوند. هیچ ملتی تاکنون این گونه در میان این درجه از خونسردی و سکوت بین المللی و بی‌خیالی سرکوب نشده بود! «تون خین» رئیس سازمان «روهینگیا» می‌گوید: جامعه جهانی باید یک اقدام فوری در رابطه با وضعیت موجود در میانمار انجام دهد.
تبعیض نژادی
دولت میانمار از زمان استقلال این کشور، یک سیاست حذفی را در قبال مسلمانان بکار گرفته تا کشوری را براساس آئین بودا تشکیل دهد. در این زمینه سایر مذاهب و گروه‌های قومی یا مجبور به همسان شدن با بودائیان شده‌اند و یا آنکه به اجبار دست به مهاجرت زده‌اند. این سیاست با هدف کاهش نفوذ گروه‌های مختلف دینی در میانمار انجام شده است. محمد الماسری می‌گوید که «یو نو» U Nuاولین رییس جمهور میانمار مسئول رسمی کردن آیین بودایی در میانمار بود. بعد از عزل وی در ۱۹۶۲، ژنرال «نی وین» General Ne Winتمام سربازان مسلمان را از ارتش اخراج کرد. میانمار در حال حاضر شاهد پاک سازی نژادی تمام عیار هست، مثل چیزی که در میانه دهه ۱۹۹۰ در بوسنی و هرزگوین جریان داشت و یا صهیونیست‌ها در حق فلسطینی‌ها انجام داده‌اند. هیچ بعید نیست که در مورد مسلمانان میانمار هم مثل فلسطین و بوسنی معامله پشت پرده‌ای میان غرب و دولت نظامیان میانمار صورت گرفته باشد.