شاپور پنجم
شاپور پنجم به عنوان پادشاه ایران از سلسله خاندان مهران و از غاصبان سلطنت در دوره ساسانی بود. شاپور پنجم در تاریخ ژوئن ۶۳۰. م بعد از شهرباز به پادشاهی رسید و مدت کوتاهی حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او تیسفون بود. در سال ۶۳۰ میلادی هنگامی که بوران‌دخت در سلطنت دوره نخست خود توسط بزرگان کشور خلع گشت، پسرعمه‌اش، شاپور شهربراز با همکاری چندی از بزرگان خود را پادشاه نامید و برای یک مدت بسیار کوتاه پادشاه ایران شد.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت شاپور پنجم 'از سند و خوارزم تا بین‌النهرین، قفقاز ، حاشیه جنوبی خلیج فارس و عمان' ذکر شده است.