هافبک
هافبک یا بازیکن میانی (به انگلیسی: Midfielder)، در فوتبال، بازیکنی است که جایگاه آن میان مدافع و مهاجم است. برخی از هافبک‌ها گرایش دفاعی دارند با قدرت بدنی بالا و پرس در پست هافبک دفاعی، گروهی در کمربند میانی زمین بازی می‌کنند با دقت پاس بالا و بازی‌سازی، گروهی با سرعت و استارت بالا و سانترهای خوب به عنوان هافبک کناره‌ها، گروهی گرایش هجومی دارند و هم به‌عنوان مهاجم کاذب و بازیکن آزاد حق بازی در همه مناطق میانی زمین را دارند.
بیشتر مربیان از دست کم ۳ بازیکن به عنوان هافبک تخصصی در ترکیب بهره می‌برند که نقش اصلی آن، تخریب بازی‌سازی تیم حریف است؛ در حالی که ممکن است با افزایش هافبک‌ها پست‌های گوناگونی بگیرند.
مربیان درترکیب ۱_۵_۴ به‌طور معمول از همه هافبک‌ها، و در سیستم ۳ _۳_۴ از ۳ مهاجم کاذب (هافبک هجومی) استفاده می‌کنند که تیم ملی اسپانیا با عنوان تیکی تاکا یا فوتبال بدون مهاجم، صاحب سبک در فوتبال دانسته شده‌است.
انواع هافبک در فوتبال
- هافبک میانی (به انگلیسی: Central midfielder) یا هافبک مرکزی بازیکنی است که تقریباً وظایف دفاعی و هجومی وی با هم برابرند، در زمانی که مالکیت توپ در اختیار تیم خودی است، نقش هجومی می‌گیرد و رو به جلو حرکت می‌کند تا توپ را به خط حمله و مهاجمان برساند، همچنین برخی از این بازیکنان توانایی شوت‌زنی دارند و می‌توانند توپ را از پشت محوطه جریمه به سمت دروازه حریف شوت کنند. در حالی که اگر توپ در اختیار تیم رقیب باشد به عقب بر می‌گردند تا به مدافعان کمک، و در توپ‌گیری شرکت کنند.
- هافبک کامل یا باکس تو باکس (به انگلیسی: Box-to-box midfielder) که در دسته هافبک‌های میانی قرار می‌گیرد بازیکنی است که ناحیه وسیعی از زمین را پوشش می‌دهد، یعنی می‌تواند تقریباً در همهٔ حد فاصل بین دو محوطه جریمه زمین بازی کند، این دسته از هافبک‌ها نسبت به سایر بازیکنان نقش‌های عمومی‌تری دارند و باید همه یا قسمتی از توانایی سایر هافبک‌ها را هم داشته‌باشند.
- هافبک کناری (به انگلیسی: Wide midfielder) که به دو دستهٔ هافبک چپ و هافبک راست تقسیم‌بندی می‌شود، وظیفه‌اش برقراری تعادل میان خط حمله و دفاع است و شبیه هافبک میانی عمل می‌کند، با این تفاوت که بیشتر به کناره‌های زمین (چپ یا راست) گرایش دارد (یعنی کمی جلوتر از دفاع کناری و عقب‌تر از وینگر) و برخلاف هافبک میانی، به جای پاس تو عمق بیشتر از طریق سانتر از جناحین مهاجمان را صاحب توپ می‌کند.
- هافبک نگه‌دارنده (به انگلیسی: Holding midfielder) به هافبکی می‌گویند که بیشتر گرایش دفاعی دارد و معمولاً در نزدیکی خط دفاعی بازی می‌کند، در حالی که ممکن است بسیاری از هافبک‌های تیم در فاز هجومی باشند، هافبک‌های نگه‌دارنده معمولاً در نیمه زمین خودی حضور دارند تا مانع بازی‌سازی و شوت‌زنی تیم حریف شوند و از ضد حملات احتمالی آن‌ها جلوگیری کنند.
- هافبک دفاعی یا تخریبگر (به انگلیسی: Defensive midfielder) دفاعی‌ترین هافبک است که تقریباً همهٔ خصوصیات یک مدافع را دارد، با این تفاوت که کمی جلوتر از خط دفاعی بازی می‌کند و هدف اصلی آن بیشتر دفاع از دروازه خودی است تا حمله به دروازه رقیب.
- هافبک هجومی (به انگلیسی: Attacking midfielder) بازیکنی است که جلوتر از هافبک میانی و عقب‌تر از مهاجمان بازی می‌کند و مسئول اصلی حملات تیم است.
- این بازیکنان که معمولاً شماره ۱۰ و ۷ تیم را بر تن دارند، می‌توانند بسته به موقعیت توپ و شرایط حمله به چپ و راست نیز منتقل شوند ولی مکان اصلی آن‌ها وسط و پشت مهاجمان است و به همین علت معمولاً در تشکیل مثلث‌های هجومی یا یک-دوها نقش دارند.
- هافبک‌های هجومی معمولاً سعی می‌کنند که خود یا هم‌تیمی‌های خود را در موقعیت گل‌زنی قرار دهند، به همین دلیل است که هافبک‌های هجومی معمولاً آمار پاس گل زیادی دارند. به عنوان نمونه برای این پست می‌توان به مسوت اوزیل و در حال حاضر به کوین دیبروینه اشاره کرد، همچنین از زیدان به عنوان یکی از برترین بازیکن در این پست یاد می‌شود.