علی ابن موسی الرضا
علی بن موسی الرضا در ۱۱ ذیقعدهٔ ۱۴۸ هجری قمری به دنیا آمد. نام مادر ایشان نجمه خاتون و نام پدر ایشان موسی بن جعفر است. ایشان امام هشتم شیعیان هستند. مشهورترین لقب او، رضا است. در حدیثی از امام جواد(ع) آمده است که لقب رضا از سوی خداوند به او داده شده است. او به عالم آل محمد و امام رئوف نیز شهرت دارد.[۱]
دوره امامت امام رضا(ع) با خلافت هارون عباسی (۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال) و مأمون عباسی (۵ سال) همزمان بود.
امام رضا(ع) تا قبل از سفر به خراسان، در مدینه زندگی میکرد اما در سال ۲۰۰ یا ۲۰۱ هجری قمری به دستور مأمون به مرو رفت و با تهدید و به اکراه ولایتعهدی او را پذیرفت.
مأمون که روز به روز گرایش بیشتر مردم به امام رضا را میدید و از طرفی در برابر خاندان عباسی هیج بهانه و پاسخی نداشت، پس مامون تصمیم به شهادت رساندن ایشان گرفتند. مامون تصمیم میگیرد که این برنامه را به گونه ای انجام دهد تا اثری از خود به جا نگذارد، پس در راه سفر به بغداد، در توس توقف میکند و در همان جا با خوراندن انار یا انگور زهرآلود به آن حضرت، امام رضا (ع) را مسموم میسازد و مانند آن چه پس از قتل فضل بن سهل کرد، در این جا نیز بر پیکر پاک امام اشک میریزد و حضرت را در کنار قبر پدر خود هارون الرشید دفن میکند. محل شهادت امام هم به گفته همه تاریخ نویسان، شهر توس و محل دفن ایشان نیز در باغ حمید بن قحطبه در سناباد بوده که بعدها (مشهد الرضاـ محل شهادت امام رضا علیه السلام) نام گرفته و اینک به نام مشهد شهرت دارد.
منابع
- ↑ <امام رضا علیهالسلام>، برداشت شده در 28 دی 1401