عملیات والفجر 1
عملیات والفجر 1، سه ماه بعد از عملیات والفجر مقدماتی در منطقه شمال غربی فکه تا بلندیهای حمرین با همکاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران طراحی و اجرا شد. پس از عملیات والفجر مقدماتی فرماندهان جنگ و مقامات لشکری و کشوری برآن شدند با توجه به افزایش تواناییهای نظامی دشمن، عملیات ها را برای خارج کردن جبهه از رکود ادامه دهند. بنابراین مقرر شد عملیات های والفجر 1، 2، 3 و 4 انجام شود.[۱]
خلاصه
عملیات والفجر 1، روز 21 فروردین 1362 با رمز «یا الله، یا الله، الله» به مدت 5 روز آغاز شد. مقرر شد قرارگاه خاتم الانبیا، از دو محور شمالی و جنوبی با فرماندهی قرارگاه کربلا در جناح راست و قرارگاه نجف در جناح چپ عملیات را شروع کنند.
رزمندگان اسلام موفق شدند، روز اول عملیات والفجر 1، در محور قرارگاه عملیات نجف چند ارتفاع مهم از جمله ارتفاع 165 واقع در کنار شیار بجلیه و 145 را تصرف کنند و پس از انجام چندین تک داخل کانال های ارتباطی و سنگرهای دشمن در آنجا مستقر شوند. همچنین نیروهای ایرانی در محور قرارگاه کربلا، موفق به تصرف ارتفاعات 135 و 139 شدند. در این روز دشمن در ارتقاع مهم 165 مشرف به پاسگاه و شیار بجلیه اقدام به تقویت نیروهای خود و انجام پاتک های مختلف همراه با حجم زیاد آتش کرد. به طوری که تا ساعت 16 همین روز 5 پاتک را اجرا نمود.
در روز دوم عملیات ارتفاع 165 به تصرف رزمندگان در آمد. اما با روشن شدن هوا و اجرای آتش شدید از طرف دشمن، این ارتفاع پس از دو بار رد و بدل شدن میان نیروهای خودی و نیروهای عراقی به تصرف دشمن درآمد.
نیروهای عراقی در روز سوم عملیات با در اختیار داشتن ارتفاع 165 و اجرای آتش سنگین و استفاده از هلیکوپتر، اقدام به پاتک های سنگینی کرد. در مقابل رزمندگان اسلام نیز مقاومت و ایستادگی چشم گیری از خود نشان دادند.
نیروهای ایرانی در روز چهارم و پنجم عملیات مجددا برای تصرف ارتفاع 165 تلاش و مقاومت زیادی کردند به طوری که در برخی از ارتفاعات درگیری ها به صورت تن به تن بود. ارتفاعات در این روزها چندین بار بین طرفین درگیر رد و بدل شد، تا اینکه نیروهای ایرانی موفق به عبور از مواضع و موانع شدند و توانستند بعد از شکستن خطوط دشمن و وارد آوردن تلفات قابل توجه به دشمن در مواضع مناسب پدافند نمایند.
نتایج
مهم ترین دستاورد عملیات والفجر 1، آزادسازی 150 کیلومتر مربع از خاک ایران که شامل بخشی از بلندیهای حمرین، چندین روستای حاشیه رودخانه دویرج و پاسگاه پیچ انگیزه می شد. در پایان این عملیات مقر فرماندهی دشمن منهدم شد و 98 دستگاه تانک و نفربر، ده ها دستگاه خودرو منهدم و 5 فروند بالگرد سقوط کرد. همچنین 50 دستگاه تانک و 200 دستگاه از انواع تجهیزات جنگی به غنیمت نیروهای ایرانی درآمد.