پورتوریکو
پورتوریکو (به اسپانیایی: Puerto Rico) به معنی "بندر ثروتمند"، منطقه‌ای مشترک‌المنافع و قلمرویی غیرمتصل به ایالات متحده آمریکا در دریای کارائیب است. این جزیره در شرق دریای کارائیب، حدود 1600 کیلومتری جنوب شرقی میامی و بین جمهوری دومینیکن و جزایر ویرجین آمریکا قرار گرفته است. پورتوریکو علاوه بر جزیره اصلی با همین نام، شامل چندین جزیره کوچک‌تر مانند مونا، کولبرا و ویِکس می‌باشد.
این منطقه با داشتن حدود 3.2 میلیون نفر جمعیت، به 78 شهرداری تقسیم می‌شود که پرجمعیت‌ترین آن‌ها، سان خوان، پایتخت این کشور مشترک‌المنافع است. اسپانیایی و انگلیسی زبان‌های رسمی قوه مجریه دولت هستند، اما زبان غالب اسپانیایی است.
تاریخ
تاریخچه پورتوریکو به حضور گروه‌های مختلفی برمی‌گردد که از 2000 تا 4000 سال پیش در این جزیره ساکن شدند. از جمله این گروه‌ها می‌توان به اوروتوئید، سالادوئید و تائینو اشاره کرد. استعمار پورتوریکو توسط اسپانیا در سال 1493 و با ورود کریستف کلمب آغاز شد. این جزیره مورد مناقشه دیگر قدرت‌های اروپایی نیز بود، اما برای چهار قرن بعدی تحت سلطه اسپانیا باقی ماند. ورود گسترده بردگان آفریقایی و مهاجران، به‌ویژه از جزایر قناری و اندلس، چشم‌انداز فرهنگی و جمعیتی جزیره را به‌طور کلی تغییر داد. در امپراتوری اسپانیا، پورتوریکو نقشی فرعی اما استراتژیک داشت، نقشی که در مقایسه با مستعمرات ثروتمندتر مانند پرو و نیو اسپانیا کم‌رنگ‌تر بود. در اواخر قرن نوزدهم، هویت متمایز پورتوریکویی با ترکیبی از عناصر بومی، آفریقایی و اروپایی شکل گرفت. سرانجام در سال 1898، پس از جنگ اسپانیا و آمریکا، پورتوریکو توسط ایالات متحده تصاحب شد.
سیاست
از سال 1917، مردم پورتوریکو شهروندان آمریکا محسوب شده و می‌توانند آزادانه بین جزیره و سرزمین اصلی آمریکا رفت و آمد کنند. با این حال، آن‌ها در قلمروی الحاق‌نشده پورتوریکو از حق رأی در سطح ملی محروم هستند، نمی‌توانند در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کنند و به‌طور کلی مالیات فدرال بر درآمد پرداخت نمی‌کنند. شبیه به چهار قلمروی دیگر، پورتوریکو یک نماینده‌ی بدون حق رأی به کنگره آمریکا می‌فرستد که کمیسر مقیم نامیده می‌شود و در انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری شرکت می‌کند. از آنجایی که پورتوریکو ایالت محسوب نمی‌شود، حق رأی در کنگره ندارد و این نهاد بر اساس قانون روابط فدرال پورتوریکو مصوب 1950، آن را اداره می‌کند. کنگره در سال 1952 یک قانون اساسی محلی را تأیید کرد که به شهروندان آمریکایی ساکن جزیره اجازه می‌داد تا فرمانداری را انتخاب کنند. وضعیت سیاسی کنونی و آتی پورتوریکو همواره موضوع بحث‌های قابل توجهی بوده است.
اقتصاد
از اواسط قرن بیستم، دولت ایالات متحده به همراه شرکت توسعه صنعتی پورتوریکو، مجموعه‌ای از پروژه‌های اقتصادی را برای تبدیل این جزیره به یک اقتصاد صنعتی با درآمد بالا آغاز کرد. پورتوریکو توسط صندوق بین‌المللی پول به عنوان یک قلمرو توسعه‌یافته با اقتصادی پیشرفته و با درآمد بالا طبقه‌بندی می‌شود و در شاخص توسعه انسانی در رتبه 40 قرار دارد. بخش‌های اصلی اقتصاد پورتوریکو شامل صنعت (به‌ویژه داروسازی، پتروشیمی و الکترونیک) و خدمات (به ویژه گردشگری و پذیرایی) است.