میل زورخانه

میل یکی از وسایل مهم و سنتی ورزش زورخانه‌ای است. این وسیله برای تقویت عضلات بالاتنه و بهبود استقامت بدنی پهلوانان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

"میل گرفتن" از حرکاتی است که ورزشکاران در زورخانه هر کدام یک جفت میل از جایگاه ویژه میل‌ها که در بالای گود و نزدیک آن است برمی‌دارند و نخست میاندار به هر یک از ورزشکاران تعارف می‌کند که میانداری بپذیرند و اگر کسی نپذیرفت، همان میاندار میل‌ها بر شانه خود می‌گذارد و دیگران از او پیروی می‌کنند و با ضرب مرشد میل گرفتن را آغاز می‌کنند.

جهان‌پهلوان تختی در حال میل گرفتن

ساختار میل

میل زورخانه به شکل یک مخروط یا استوانه چوبی ساخته می‌شود و وزن آن می‌تواند بین ۵ تا ۳۰ کیلوگرم متغیر باشد. این وسیله به طور معمول از چوب‌های سخت و مقاوم ساخته می‌شود تا توانایی تحمل ضربات و فشارهای زیاد را داشته باشد. میل‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ورزشکار بتواند آن‌ها را با یک دست یا هر دو دست بلند کرده و حرکات مختلفی را انجام دهد.

روش استفاده

ورزشکاران زورخانه‌ای میل‌ها را به شیوه‌های مختلفی بلند می‌کنند و حرکت می‌دهند. یکی از حرکات رایج این است که میل را با یک دست گرفته و آن را از پشت سر به جلو و بالا می‌آورند. این تمرین‌ها به تقویت عضلات شانه، بازو، سینه و همچنین بهبود تعادل و هماهنگی بدن کمک می‌کنند. حرکات میل‌گیری به طور معمول با ریتم و آهنگ مرشد زورخانه هماهنگ است که این خود به ایجاد هماهنگی و هارمونی در تمرینات کمک می‌کند.

میل گرفتن سه گونه است: میل سنگین، میل چکشی یا سرنوازی و میل جفتی.

1. میل سنگین ورزشکاران در زورخانه با هماهنگی ضرب و آواز مرشد، حرکات میل‌گیری را با دقت و آرامش انجام می‌دهند. آن‌ها ابتدا میل دست راست را از روی شانه، پشت، پهلو و سینه راست به طور دایره‌ای حرکت می‌دهند و در همین حین میل دست چپ را در مقابل سینه چپ به صورت عمودی نگه می‌دارند. سپس همین حرکت را با دست چپ تکرار می‌کنند؛ یعنی میل دست چپ را از روی شانه، پشت، پهلو و سینه چپ حرکت داده و میل دست راست را در مقابل سینه راست به صورت عمودی نگه می‌دارند. این تمرین با ریتمی که به عنوان آهنگ ۱۲۴ شناخته می‌شود، ادامه می‌یابد.
2. میل چکشی یا سرنوازی ورزشکاران در زورخانه با همراهی ضرب تند و پرشتاب مرشد، میل‌ها را با سرعت بر روی شانه‌ها، پشت، پهلو و سینه می‌چرخانند. این تمرین‌ها با آهنگ ۱۰۴ انجام می‌شود و به تمرین‌کنندگان کمک می‌کند تا با حفظ ریتم و هماهنگی، حرکات را با سرعت و دقت بیشتری اجرا کنند.
3. میل جفتی ابتدا، ورزشکاران دو میل را مقابل سینه خود نگه می‌دارند و سپس به طور همزمان آن‌ها را به سمت پشت می‌برند و دوباره به جلو بازمی‌گردانند. پس از انجام این تمرین و برای رفع خستگی، دسته میل‌ها را در دست گرفته و انتهای آن‌ها را بر کف گود قرار می‌دهند. سپس میل‌ها را یکی یکی به جلو و عقب حرکت می‌دهند و همزمان می‌نشینند و بلند می‌شوند. این حرکات به ورزشکاران کمک می‌کند تا ضمن استراحت، بدن خود را نیز در حالت آمادگی نگه دارند. در برخی موارد ورزشکاران با پرتاب کردن میل‌های کوچک به سمت بالا و گرفتن آن با سرعت زیاد، مهارت خود را در این ورزش به رخ می‌کشند.