عمرو بن یعقوب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '.ع' به '. ع') |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عمرو بن یعقوب''' متولد ۲۹۰ ه.ق | '''عمرو بن یعقوب''' متولد ۲۹۰ ه.ق یکی از امیران سلسله [[صفاریان]] بود. عمرو بن یعقوب در تاریخ 300 ه.ق بعد از [[المعدل بن علی]] به پادشاهی رسید و تا تاریخ 301 ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او [[زرنگ (سیستان)|زرنگ]] سیستان بود. سرانجام بعد از عمرو بن یعقوب، [[احمد بن محمد بن خلف]] به پادشاهی رسید.[[پرونده:پادشاهان-ایران.png|جایگزین=پادشاهان ایران|بندانگشتی|پادشاهان ایران{{شاه و خلیفه|نام(های)=عمرو بن یعقوب|نام کامل=|لقب(ها)=امیر ابوحفص|تاریخ تولد=۲۹۰ ه.ق|محل تولد=|تاریخ فوت=|محل فوت=|علت مرگ=|محل دفن=|سلسله=صفاریان|قلمرو=سیستان|مرکز حکومت=زَرَنگ سیستان|وزیر اعظم=|شاه قبلی=المعدل بن علیالمعضل|شاه بعدی=احمد بن محمد بن خلف|آغاز سلطنت=300 ه.ق|پایان سلطنت=301 ه.ق|نام پدر=یعقوب بن محمد بن عمرو بن لیث|نام مادر=|همسر(ها)=|فرزند(ان)=|خویشاوندی=}}]]ابوالحفص، عمرو بن یعقوب بن محمد بن عمرو بن لیث یکی از امیران صفاری سیستان بود که توانست برای مدت اندکی امارت سیستان را بدست بگیرد. در سال ۲۹۸ قمری، [[سامانیان]] توانستند بر سیستان مسلط شوند و منصور بن اسحق، امیر سیستان شد که با گذشت زمان، ظلم و ستم وی منجر به خشم و نفرت مردم سیستان در نتیجه باعث بروز قیام علیه وی شد. | ||
رهبری این قیام را شخصی به نام [[محمد بن هرمز]] که در سپاه سامانی خدمت می‌کرد، برعهده داشت؛ ولی برای رسیدن به یک قیام موفق به شخصی از خاندان صفاری نیاز بود که حداقل به عنوان رئیس و رهبر پوشالی وجود داشته باشد تا قیام از مقبولیت و مشروعیت لازم برخوردار باشد. این شخص عمرو بن یعقوب ده ساله بود که ظاهراً تنها فرد بازمانده خاندان صفاری بود که نسبش به یعقوب لیث می‌رسید. بنابراین در ظاهر، وی به عنوان رهبر قیام مطرح شد. بعد از آن که محمد بن هرمز توانست سپاه سامانی را در زرنج شکست دهد و منصور بن اسحق را اسیر کند، بعد از بیرون راندن سامانیان از سیستان، محمد بن هرمز به جای اینکه به نام عمرو خطبه بخواند، به نام خود خطبه خواند و سکه ضرب کرد. اما وی نتوانست مدت زیادی بر مسند امارت سیستان تکیه دهد. | |||
در سال ۳۰۰ هجری، طرفداران صفاریان و مردمان سیستان علیه او شورش کردند و او را از امارت خلع کرده و به جای او، عمرو بن یعقوب را امیر سیستان کردند. ولی حکومت وی کوتاه بود. یک سال بعد، در سال ۳۰۱ هجری، سامانیان لشکری را برای فتح سیستان به رهبری حسین بن علی مروزی راهی آن دیار کردند و وی توانست در همان سال تسلط سامانیان بر سیستان را دوباره مستقر کند. بعد از فتح سیستان و پایان امارات عمرو بن یعقوب، وی به [[سمرقند]] تبعید شد. بعد از مدتی، عمرو سمرقند را ترک کرد و عازم [[بغداد]] شد و در آنجا در نزد خلیفه عباسی پناهنده شد و سپس با استقرار مجدد صفاریان بر سیستان توسط ابوجعفر احمد بن محمد، دوباره به سیستان دعوت شد و تمامی مناصب و افتخارات وی به او بازگرداننده شد. | |||
[[رده:شاه ایران]] | |||
[[رده:امیر صفاری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۹
عمرو بن یعقوب متولد ۲۹۰ ه.ق یکی از امیران سلسله صفاریان بود. عمرو بن یعقوب در تاریخ 300 ه.ق بعد از المعدل بن علی به پادشاهی رسید و تا تاریخ 301 ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او زرنگ سیستان بود. سرانجام بعد از عمرو بن یعقوب، احمد بن محمد بن خلف به پادشاهی رسید.
ابوالحفص، عمرو بن یعقوب بن محمد بن عمرو بن لیث یکی از امیران صفاری سیستان بود که توانست برای مدت اندکی امارت سیستان را بدست بگیرد. در سال ۲۹۸ قمری، سامانیان توانستند بر سیستان مسلط شوند و منصور بن اسحق، امیر سیستان شد که با گذشت زمان، ظلم و ستم وی منجر به خشم و نفرت مردم سیستان در نتیجه باعث بروز قیام علیه وی شد.
رهبری این قیام را شخصی به نام محمد بن هرمز که در سپاه سامانی خدمت می‌کرد، برعهده داشت؛ ولی برای رسیدن به یک قیام موفق به شخصی از خاندان صفاری نیاز بود که حداقل به عنوان رئیس و رهبر پوشالی وجود داشته باشد تا قیام از مقبولیت و مشروعیت لازم برخوردار باشد. این شخص عمرو بن یعقوب ده ساله بود که ظاهراً تنها فرد بازمانده خاندان صفاری بود که نسبش به یعقوب لیث می‌رسید. بنابراین در ظاهر، وی به عنوان رهبر قیام مطرح شد. بعد از آن که محمد بن هرمز توانست سپاه سامانی را در زرنج شکست دهد و منصور بن اسحق را اسیر کند، بعد از بیرون راندن سامانیان از سیستان، محمد بن هرمز به جای اینکه به نام عمرو خطبه بخواند، به نام خود خطبه خواند و سکه ضرب کرد. اما وی نتوانست مدت زیادی بر مسند امارت سیستان تکیه دهد.
در سال ۳۰۰ هجری، طرفداران صفاریان و مردمان سیستان علیه او شورش کردند و او را از امارت خلع کرده و به جای او، عمرو بن یعقوب را امیر سیستان کردند. ولی حکومت وی کوتاه بود. یک سال بعد، در سال ۳۰۱ هجری، سامانیان لشکری را برای فتح سیستان به رهبری حسین بن علی مروزی راهی آن دیار کردند و وی توانست در همان سال تسلط سامانیان بر سیستان را دوباره مستقر کند. بعد از فتح سیستان و پایان امارات عمرو بن یعقوب، وی به سمرقند تبعید شد. بعد از مدتی، عمرو سمرقند را ترک کرد و عازم بغداد شد و در آنجا در نزد خلیفه عباسی پناهنده شد و سپس با استقرار مجدد صفاریان بر سیستان توسط ابوجعفر احمد بن محمد، دوباره به سیستان دعوت شد و تمامی مناصب و افتخارات وی به او بازگرداننده شد.