نادر ابراهیمی: تفاوت میان نسخهها
(مقاله) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نادر ابراهیمی''' [[نویسنده]]، روزنامهنگار، | '''نادر ابراهیمی''' [[نویسنده]]، روزنامهنگار، ترانهسرا، مترجم و فیلمساز مشهور معاصر ایران در ۱۴ فروردین ۱۳۱۵ در [[تهران]] به دنیا آمد. نادر ابراهیمی تحصیلات خود را در تهران و در مدرسه دارالفنون ادامه داد و پس از آن به دانشکده حقوق رفت اما این رشته را نیمه کاره رها کرد و وارد رشته زبان و ادبیات انگلیسی شد و لیسانس گرفت. | ||
[[پرونده:نادر ابراهیمی. | نادر ابراهیمی انسانی پرکار بود که در همه زمینهها فعالیت میکرد. او از کارگری در پاپخانه تا تعمیرکار سیار بودن و حسابداری و نقاشی روی لباس و... را تجربه کرده و هیچگاه از هیچ کاری هراس نداشته است. او شرحی از زندگی شخصی و شغل هایی که تجربه کرده را در کتابهایی به نام «[[ابن مشغله]]» و «[[ابوالمشاغل]]» آورده است.[[پرونده:تصویر نادر ابراهیمی.jpg|جایگزین=تصویر نادر ابراهیمی|بندانگشتی|340x340پیکسل|'''تصویر نادر ابراهیمی'''{{شخصیت|نام(های)=نادر ابراهیمی|تاریخ تولد=۱۴ فروردین ۱۳۱۵|محل تولد=تهران|تاریخ فوت=۱۶ خرداد ۱۳۸۷|محل دفن=قطعه هنرمندان بهشت زهرا، تهران|تحصیلات=زبان و ادبیات انگلیسی|پیشه=نویسنده، مترجم، مدرس، فیلمساز، شاعر، روزنامهنگار|نام پدر=عطاءالمُلک ابراهیمی|همسر(ها)=فرزانه منصوری|فرزندان=الیکا، هلیا، رایکا}} | ||
نادر ابراهیمی | ]]نادر ابراهیمی درکنار همه این کارهای تمام وقت و پارهوقت و حتی زمانی که به عنوان مجرم سیاسی در زندان بود، دست از نوشتن نکشید. او در زمینه نوشتن [[رمان]]، [[داستان کوتاه]]، [[نمایشنامه]]، [[فیلمنامه]]، داستان کودکان و نوجوانان و... فعالیت داشت. | ||
نخستین کتاب او با نام «[[خانهای برای شب]]» در سال ۱۳۴۲ منتشر شد. نادر ابراهیمی در زمان حیات خویش بیش از صد اثر و کتاب از خود به چاپ رساند. برخی از آثار او به زبانهای دیگر نیز ترجمه شدهاند. برخی از مشهورترین [[آثار نادر ابراهیمی]] عبارتند از: | |||
نخستین کتاب او با نام [[ | |||
* [[یک عاشقانه آرام]] | * [[یک عاشقانه آرام]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۹
نادر ابراهیمی نویسنده، روزنامهنگار، ترانهسرا، مترجم و فیلمساز مشهور معاصر ایران در ۱۴ فروردین ۱۳۱۵ در تهران به دنیا آمد. نادر ابراهیمی تحصیلات خود را در تهران و در مدرسه دارالفنون ادامه داد و پس از آن به دانشکده حقوق رفت اما این رشته را نیمه کاره رها کرد و وارد رشته زبان و ادبیات انگلیسی شد و لیسانس گرفت.
نادر ابراهیمی انسانی پرکار بود که در همه زمینهها فعالیت میکرد. او از کارگری در پاپخانه تا تعمیرکار سیار بودن و حسابداری و نقاشی روی لباس و... را تجربه کرده و هیچگاه از هیچ کاری هراس نداشته است. او شرحی از زندگی شخصی و شغل هایی که تجربه کرده را در کتابهایی به نام «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» آورده است.
نادر ابراهیمی درکنار همه این کارهای تمام وقت و پارهوقت و حتی زمانی که به عنوان مجرم سیاسی در زندان بود، دست از نوشتن نکشید. او در زمینه نوشتن رمان، داستان کوتاه، نمایشنامه، فیلمنامه، داستان کودکان و نوجوانان و... فعالیت داشت.
نخستین کتاب او با نام «خانهای برای شب» در سال ۱۳۴۲ منتشر شد. نادر ابراهیمی در زمان حیات خویش بیش از صد اثر و کتاب از خود به چاپ رساند. برخی از آثار او به زبانهای دیگر نیز ترجمه شدهاند. برخی از مشهورترین آثار نادر ابراهیمی عبارتند از:
- یک عاشقانه آرام
- بار دیگر شهری که دوست میداشتم
- آتش بدون دود
- چهل نامه کوتاه به همسرم
- مردی در تبعید ابدی
- بر جادههای آبی سرخ
- تضادهای درونی
- ابن مشغله
- آرش در قلمرو تردید
علاوه بر آنچه گفتهشد، نادر ابراهیمی در ساخت فیلم و مستند نیز دستی داشت و موفق به ساخت دو مجموعه تلویزیونی شد که آهنگ و ترانه این مجموعهها نیز کار نادر ابراهیمی است.
نادر ابراهیمی نخستین مؤسسه غیرانتفاعی ـ غیردولتی ایرانشناسی را پایهگذاری کرد و برای تهیه فیلم و عکس و محتوای آن به سراسر ایران سفر کرد. او همچنین به کمک همسرش فرزانه منصوری «مؤسسهٔ همگام با کودکان و نوجوانان» را تاسیس کرد که کار آن بررسی و مطالعه مسائل مربوط به کودکان و نوجوانان بود. این موسسه موفق به کسب عنوان «ناشر برگزیدهٔ آسیا» و «ناشر برگزیدهٔ نخست جهان» از جشنوارههای آسیایی و جهانی تصویرگری کتاب کودک شد. از دیگر عناوین و جوایز نادر ابراهیمی می توان به اینموارد اشاره کرد:
- جایزه نخست براتیسلاوا
- جایزه نخست تعلیم و تربیت یونسکو
- جایزه کتاب برگزیده سال ایران
- نویسندهٔ برگزیدهٔ ادبیات داستانی ۲۰ سال بعد از انقلاب
فعالیتهای نادر ابراهیمی در ادب و فرهنگ خلاصه نمیشد. او از علاقمندان به ورزش بود و یکی از قدیمیترین گروههای کوهنوردی به نام ابرمرد را بنیان نهاد.
نادر ابراهیمی سرانجام در ۱۶ خرداد ۱۳۸۷ و پس از گذراندن یک دوره بیماری درگذشت.
خیابانی که نادر ابراهیمی در بیست سال پایانی عمرش در آن ساکن بود، به نام این نویسنده نامگذاری شد.