وشمگیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '.ا' به '. ا') |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''وشمگیر''' یا '''ظهیرالدوله ابومنصور وشمگیر زیاری''' | '''وشمگیر''' یا '''ظهیرالدوله ابومنصور وشمگیر زیاری''' یکی از امیران سلسله [[آل زیار]] بود. وشمگیر در تاریخ ۳۲۳ قمری بعد از [[مرداویج]] به پادشاهی رسید و تا تاریخ ۳۵۶ هجری قمری حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او ری و [[گرگان (شهر باستانی)|گرگان]] بود. سرانجام بعد از وشمگیر، [[بهستون]] به پادشاهی رسید.[[پرونده:پادشاهان-ایران.png|جایگزین=پادشاهان ایران|بندانگشتی|پادشاهان ایران{{شاه و خلیفه|نام(های)=وشمگیر|نام کامل=ظهیرالدوله ابومنصور وشمگیر زیاری|لقب(ها)=ابومنصور|تاریخ تولد=|محل تولد=|تاریخ فوت=۱ محرم ۳۵۷ ه.ق|محل فوت=گرگان قدیم|علت مرگ=کشته شدن توسط گراز|محل دفن=|سلسله=آل زیار|قلمرو=شمال ایران|مرکز حکومت=ری و گرگان|وزیر اعظم=|شاه قبلی=مرداویج|شاه بعدی=بهستون|آغاز سلطنت=۳۲۳ قمری|پایان سلطنت=۳۵۶ هجری قمری|نام پدر=زیار|نام مادر=|همسر(ها)=|فرزند(ان)= سالار، لنگر، بیستون، قابوس|خویشاوندی=برادر مرداویج}}]]او دومین فرمانروای زیاریان است که پس از کشته شدن برادرش مرداویج، در سال ۳۲۳ هجری قمری، به حکومت رسید. وی پیش از مرگ مرداویج، از جانب او فرمانروای ری بود. وشمگیر در ابتدای حکومت علاوه بر گرگان، طبرستان و گیلان بر نواحی مرکزی ایران شامل ناحیه جبال و نیز خوزستان حکومت می‌کرد و برای مدتی بر آذربایجان نیز سلطه یافت. | ||
وشمگیر سپس مجبور شد تبعیت از سامانیان را بپذیرد. بدین ترتیب آل زیار به یک دولت محلی تابع سامانیان تبدیل شد. دلیل تغییر موضع سامانیان در برابر وشمگیر ترس از قدرت یافتن بوییان بود. سامانیان سعی می‌کردند بوییان را سرگرم مبارزه با وشمگیر کنند، تا از دست اندازی به مرزهای خراسان فارغ باشند. به عبارتی دولت زیاری دیوار حایلی بین دو دودمان دیگر بود. بدین جهت وشمگیر تا پایان زندگیش با پشتیبانی سامانیان در حال دفاع در برابر بوییان بود و طبرستان و گرگان بارها بین این دو دست به دست شد. | |||
با این حال، وی دچار درگیری با [[سامانیان]] و [[آل بویه|بوییان]] شد. وشمگیر تا پیش از شکست در نبرد ری در سال ۳۲۹ قمری استقلال داشت. اما، با این شکست سرزمین‌های ری و اصفهان را از دست داد و تنها منطقه گرگان و طبرستان در قلمرو او باقی ماند. البته در همین مناطق نیز با شورش‌های مکرر امرای محلی و رهبران علویان طبرستان مواجه بود. | |||
وشمگیر سپس مجبور شد تبعیت از سامانیان را بپذیرد. بدین ترتیب آل زیار به یک دولت محلی تابع سامانیان تبدیل شد. دلیل تغییر موضع سامانیان در برابر وشمگیر ترس از قدرت یافتن بوییان بود. سامانیان سعی می‌کردند بوییان را سرگرم مبارزه با وشمگیر کنند، تا از دست اندازی به مرزهای خراسان فارغ باشند. به عبارتی دولت زیاری دیوار حایلی بین دو دودمان دیگر بود. بدین جهت وشمگیر تا پایان زندگیش با پشتیبانی سامانیان در حال دفاع در برابر بوییان بود و طبرستان و گرگان بارها بین این دو دست به دست شد. | |||
== قلمرو == | == قلمرو == | ||
در منابع قلمرو حکومت وشمگیر 'شمال ایران' ذکر شده است. | در منابع قلمرو حکومت وشمگیر 'شمال ایران' ذکر شده است. | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
وشمگیر سرانجام در تاریخ ۱ محرم ۳۵۷ ه.ق در گرگان قدیم درگذشت | وشمگیر سرانجام در تاریخ ۱ محرم ۳۵۷ ه.ق در گرگان قدیم درگذشت که علت مرگ او در منابع 'کشته شدن توسط گراز' ذکر شده است. | ||
[[رده:شاهان ایران]] | |||
[[رده:امیران آل زیار]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۱۷
وشمگیر یا ظهیرالدوله ابومنصور وشمگیر زیاری یکی از امیران سلسله آل زیار بود. وشمگیر در تاریخ ۳۲۳ قمری بعد از مرداویج به پادشاهی رسید و تا تاریخ ۳۵۶ هجری قمری حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او ری و گرگان بود. سرانجام بعد از وشمگیر، بهستون به پادشاهی رسید.
| وشمگیر | |
|---|---|
| نام کامل: | ظهیرالدوله ابومنصور وشمگیر زیاری |
| لقب(ها): | ابومنصور |
| تاریخ فوت: | ۱ محرم ۳۵۷ ه.ق |
| محل فوت: | گرگان قدیم |
| علت مرگ: | کشته شدن توسط گراز |
| سلسله: | آل زیار |
| قلمرو: | شمال ایران |
| مرکز حکومت: | ری و گرگان |
| شاه قبلی: | مرداویج |
| شاه بعدی: | بهستون |
| آغاز سلطنت: | ۳۲۳ قمری |
| پایان سلطنت: | ۳۵۶ هجری قمری |
| نام پدر: | زیار |
| فرزند(ان): | سالار، لنگر، بیستون، قابوس |
| خویشاوندی: | برادر مرداویج |
او دومین فرمانروای زیاریان است که پس از کشته شدن برادرش مرداویج، در سال ۳۲۳ هجری قمری، به حکومت رسید. وی پیش از مرگ مرداویج، از جانب او فرمانروای ری بود. وشمگیر در ابتدای حکومت علاوه بر گرگان، طبرستان و گیلان بر نواحی مرکزی ایران شامل ناحیه جبال و نیز خوزستان حکومت می‌کرد و برای مدتی بر آذربایجان نیز سلطه یافت.
با این حال، وی دچار درگیری با سامانیان و بوییان شد. وشمگیر تا پیش از شکست در نبرد ری در سال ۳۲۹ قمری استقلال داشت. اما، با این شکست سرزمین‌های ری و اصفهان را از دست داد و تنها منطقه گرگان و طبرستان در قلمرو او باقی ماند. البته در همین مناطق نیز با شورش‌های مکرر امرای محلی و رهبران علویان طبرستان مواجه بود. وشمگیر سپس مجبور شد تبعیت از سامانیان را بپذیرد. بدین ترتیب آل زیار به یک دولت محلی تابع سامانیان تبدیل شد. دلیل تغییر موضع سامانیان در برابر وشمگیر ترس از قدرت یافتن بوییان بود. سامانیان سعی می‌کردند بوییان را سرگرم مبارزه با وشمگیر کنند، تا از دست اندازی به مرزهای خراسان فارغ باشند. به عبارتی دولت زیاری دیوار حایلی بین دو دودمان دیگر بود. بدین جهت وشمگیر تا پایان زندگیش با پشتیبانی سامانیان در حال دفاع در برابر بوییان بود و طبرستان و گرگان بارها بین این دو دست به دست شد.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت وشمگیر 'شمال ایران' ذکر شده است.
درگذشت
وشمگیر سرانجام در تاریخ ۱ محرم ۳۵۷ ه.ق در گرگان قدیم درگذشت که علت مرگ او در منابع 'کشته شدن توسط گراز' ذکر شده است.