کیکاووس زیاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس زیاری''' متولد ۴۱۲ هجری یکی از امیران سلسله [[آل زیار]] بود. کیکاووس در تاریخ ۴۴۱ هجری بعد از [[دارا زیاری|دارا]] به پادشاهی رسید و تا تاریخ ۴۸۳ هجری حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او قلعه‌های محلی بود. پس از کیکاووس، [[گیلانشاه]] به پادشاهی رسید.[[پرونده:پادشاهان-ایران.png|جایگزین=پادشاهان ایران|بندانگشتی|پادشاهان ایران{{شاه و خلیفه|نام(های)=کیکاووس زیاری|نام کامل=عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس زیاری |لقب(ها)=عنصرالمعالی|تاریخ تولد=۴۱۲ هجری|محل تولد=|تاریخ فوت=|محل فوت=|علت مرگ=|محل دفن=|سلسله=آل زیار|قلمرو=طبرستان و گرگان|مرکز حکومت=قلعه‌های محلی|وزیر اعظم=|شاه قبلی=دارا|شاه بعدی=گیلانشاه|آغاز سلطنت=۴۴۱ هجری|پایان سلطنت=۴۸۳ هجری|نام پدر=اسکندر|نام مادر=|همسر(ها)=|فرزند(ان)=|خویشاوندی=}}]]او از امیرزادگان دودمان آل زیار و نویسنده کتاب [[قابوس‌نامه]] بود. کیکاووس بیش از هر چیز، به خاطر نگارش پندنامه‌ای شناخته می‌شود که برای نصیحت به پسر و جانشینش، گیلانشاه زیاری، به رشته تحریر درآورد. کیکاووس بیشتر عمر خود را دور از وطن خود به عنوان یک نجیب‌زاده تبعیدی، در خدمت سلاطین معاصر گذراند. او در رکاب [[سلطان مودود غزنوی|سلطان مودود]] و [[ابوالسوار شاوور بن فضل|ابوالسوار شاوور]] در جنگ‌هایی علیه نامسلمانان هندوستان و ماورای قفقاز شرکت کرد و در یکی از این جنگ‌ها، در گرجستان، مجروح شد و بنا بر روایتی درگذشت. بنا بر روایت دیگری، او سپس به [[لاهور]]، نزد [[عضدالدوله شیرزاد|شیرزاد بن مسعود]] رفت و تا دهه آخر قرن پنجم زنده بود. | |||
== قلمرو == | == قلمرو == | ||
در منابع قلمرو حکومت کیکاووس 'طبرستان و گرگان' ذکر شده است. | در منابع قلمرو حکومت کیکاووس 'طبرستان و گرگان' ذکر شده است. | ||
[[رده:شاهان ایران]] | [[رده:شاهان ایران]] | ||
[[رده:امیران آل زیار]] | [[رده:امیران آل زیار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۵
عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس زیاری متولد ۴۱۲ هجری یکی از امیران سلسله آل زیار بود. کیکاووس در تاریخ ۴۴۱ هجری بعد از دارا به پادشاهی رسید و تا تاریخ ۴۸۳ هجری حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او قلعه‌های محلی بود. پس از کیکاووس، گیلانشاه به پادشاهی رسید.
او از امیرزادگان دودمان آل زیار و نویسنده کتاب قابوس‌نامه بود. کیکاووس بیش از هر چیز، به خاطر نگارش پندنامه‌ای شناخته می‌شود که برای نصیحت به پسر و جانشینش، گیلانشاه زیاری، به رشته تحریر درآورد. کیکاووس بیشتر عمر خود را دور از وطن خود به عنوان یک نجیب‌زاده تبعیدی، در خدمت سلاطین معاصر گذراند. او در رکاب سلطان مودود و ابوالسوار شاوور در جنگ‌هایی علیه نامسلمانان هندوستان و ماورای قفقاز شرکت کرد و در یکی از این جنگ‌ها، در گرجستان، مجروح شد و بنا بر روایتی درگذشت. بنا بر روایت دیگری، او سپس به لاهور، نزد شیرزاد بن مسعود رفت و تا دهه آخر قرن پنجم زنده بود.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت کیکاووس 'طبرستان و گرگان' ذکر شده است.