درخواست اصلاح

آب‌پخش: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ویکیدا
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''آب‌ پخش''' شهری در بخش آب‌ پخش شهرستان دشتستان استان بوشهر ایران است که به نگین سبز استان معروف می باشد.شهر آب‌ پخش مرکز بخش آب‌ پخش می‌باشد. آب پخش جزو هفت شهر بزرگ استان بوشهر است و از نظر موقعیتی نیز دارای جایگاه ویژه‌ای در استان...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - '.ش' به '. ش')
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''آب‌ پخش''' شهری در بخش آب‌ پخش [[شهرستان]] [[دشتستان]] استان [[بوشهر]] ایران است که به نگین سبز [[استان]] معروف می باشد.شهر آب‌ پخش مرکز بخش آب‌ پخش می‌باشد. آب پخش جزو هفت شهر بزرگ استان بوشهر است و از نظر موقعیتی نیز دارای جایگاه ویژه‌ای در استان بوشهر است.
'''آب‌ پخش''' شهری در بخش آب‌ پخش [[شهرستان]] [[دشتستان]] استان [[بوشهر]] ایران است که به نگین سبز [[استان]] معروف می باشد. شهر آب‌ پخش مرکز بخش آب‌ پخش می‌باشد. آب پخش جزو هفت شهر بزرگ استان بوشهر است و از نظر موقعیتی نیز دارای جایگاه ویژه‌ای در استان بوشهر است.
[[پرونده:آب پخش بوشهر.jpg|جایگزین=باغ نخل در آب پخش|بندانگشتی|340x340پیکسل|باغ نخل در آب پخش]]
[[پرونده:آب پخش بوشهر.jpg|جایگزین=باغ نخل در آب پخش|بندانگشتی|340x340پیکسل|باغ نخل در آب پخش]]
علت اصلی نامگذاری این شهر، تقسیم شدن آب در این ناحیه است. از لحاظ جغرافیایی، این شهر در منطقه بیابانی و نیمه بیابانی (اقلیم نیمه‌خشک) قرار دارد اما به دلیل وجود رودخانه شاپور و سد شبانکاره، موقعیت کشاورزی مناسبی در این منطقه به‌وجود آمده‌است. غالب‌ترین نوع کشاورزی در این منطقه نخلداری می‌باشد. سالانه بیش از ۶۰ هزار تن خرما از نخلستان‌های این شهر برداشت می‌شود که روی هم رفته ۳۵٪ خرمای تولیدی استان بوشهر را به خود اختصاص می‌دهد. وجود این باغ‌ها به همراه جویهای آب باعث شده‌است که این شهر به عنوان یکی از قطب‌های گردشگری استان شناخته شود. همچنین آب‌پخش دارای طولانی‌ترین جاده گردشگری نخلستانی در جنوب ایران است. علاوه بر این، آب‌پخش شهر ملی حصیر و کپوبافی ایران است. اکثریت مردم این شهر مسلمان (شیعه دوازده‌امامی) و از قوم فارس هستند.<ref>[https://jazebeha.com/1398/01/%D8%A2%D8%A8-%D9%BE%D8%AE%D8%B4-%D8%A8%D9%88%D8%B4%D9%87%D8%B1/ <معرفی روستای آب‌پخش>]، برداشت شده در 14 دی 1401</ref>
علت اصلی نامگذاری این شهر، تقسیم شدن آب مناطق اطراف در این ناحیه است. از لحاظ جغرافیایی، این شهر در منطقه بیابانی و نیمه بیابانی (اقلیم نیمه‌خشک) واقع شده است اما به دلیل وجود [[رودخانه شاپور]] و [[سد شبانکاره]]، شرایط و موقعیت کشاورزی مناسبی در این منطقه به‌وجود آمده‌است. غالب‌ترین نوع [[کشاورزی]] در این منطقه کشت درختان نخل می‌باشد. سالانه بیش از ۶۰ هزار تن خرما از نخلستان‌های این شهر برداشت می‌شود که روی هم رفته ۳۵٪ خرمای تولیدی استان بوشهر را به خود اختصاص می‌دهد. وجود این باغ‌ها به همراه جوی‌های آب باعث شده‌است که این شهر به عنوان یکی از قطب‌های [[گردشگری]] استان شناخته شود. همچنین آب‌پخش دارای طولانی‌ترین جاده گردشگری [[نخلستان|نخلستانی]] در جنوب ایران است. علاوه بر این، آب‌پخش شهر ملی [[حصیر]] و [[کپوبافی]] ایران است. اکثریت مردم این شهر [[مسلمان]] (شیعه دوازده‌امامی) و از قوم فارس هستند.<ref>[https://jazebeha.com/1398/01/%D8%A2%D8%A8-%D9%BE%D8%AE%D8%B4-%D8%A8%D9%88%D8%B4%D9%87%D8%B1/ <معرفی روستای آب‌پخش>]، برداشت شده در 14 دی 1401</ref>
 
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۹

آب‌ پخش شهری در بخش آب‌ پخش شهرستان دشتستان استان بوشهر ایران است که به نگین سبز استان معروف می باشد. شهر آب‌ پخش مرکز بخش آب‌ پخش می‌باشد. آب پخش جزو هفت شهر بزرگ استان بوشهر است و از نظر موقعیتی نیز دارای جایگاه ویژه‌ای در استان بوشهر است.

باغ نخل در آب پخش
باغ نخل در آب پخش

علت اصلی نامگذاری این شهر، تقسیم شدن آب مناطق اطراف در این ناحیه است. از لحاظ جغرافیایی، این شهر در منطقه بیابانی و نیمه بیابانی (اقلیم نیمه‌خشک) واقع شده است اما به دلیل وجود رودخانه شاپور و سد شبانکاره، شرایط و موقعیت کشاورزی مناسبی در این منطقه به‌وجود آمده‌است. غالب‌ترین نوع کشاورزی در این منطقه کشت درختان نخل می‌باشد. سالانه بیش از ۶۰ هزار تن خرما از نخلستان‌های این شهر برداشت می‌شود که روی هم رفته ۳۵٪ خرمای تولیدی استان بوشهر را به خود اختصاص می‌دهد. وجود این باغ‌ها به همراه جوی‌های آب باعث شده‌است که این شهر به عنوان یکی از قطب‌های گردشگری استان شناخته شود. همچنین آب‌پخش دارای طولانی‌ترین جاده گردشگری نخلستانی در جنوب ایران است. علاوه بر این، آب‌پخش شهر ملی حصیر و کپوبافی ایران است. اکثریت مردم این شهر مسلمان (شیعه دوازده‌امامی) و از قوم فارس هستند.[۱]

منابع

  1. <معرفی روستای آب‌پخش>، برداشت شده در 14 دی 1401