صورتی

صورَتی (به انگلیسی: PInk) ترکیبی از رنگ‌های قرمز و سفید است. در زبان لاتین، واژهٔ Roseus به معنای رنگ گل رز یا صورتی است. در فارسی، صورتی به معنی رنگ صورت است.

طیف رنگی رنگ صورتی

براساس بررسی‌های انجام‌شده در اروپا و ایالات متحده، صورتی رنگی است که اغلب جذابیت، ادب، حساسیت، شیرینی، کودکی، زنانگی و عاشقی را تداعی می‌کند. ترکیب صورتی و سفید با عفت و بی‌گناهی همراه است، در حالی که ترکیب صورتی و سیاه به اغواگری اشاره دارد.

طیف رنگ صورتی بکار رفته در این نقاشی

تاریخچه

رنگ صورتی از زمان‌های قدیم در ادبیات توصیف شده‌است. در ادیسه، نوشتهٔ هومر در حدود ۸۰۰ سال پیش از میلاد، این رنگ به صورت «سپیده دم صورتی» توصیف شده‌است. شاعران رومی نیز این رنگ را توصیف کرده‌اند. کلمهٔ Roseus در لاتین به معنی «گل سرخ» یا «صورتی» است. لوکریتوس در شعر حماسی خود دربارهٔ طبیعت چیزها (De rerum natura) از این واژه برای توصیف سپیده دم استفاده کرد.

در قرون وسطی، صورتی رنگ رایجی نبود و اشراف معمولاً قرمزهای درخشنده‌تر مثل زرشکی را ترجیح می‌دادند. با این حال، صورتی در مُد زنان و هنر مذهبی ظاهر شد. در قرن سیزدهم و چهاردهم میلادی، در آثار چیمابوئه و دوچو، کودک مسیح گاهی با لباس صورتی نمایش داده می‌شد که به بدن مسیح مربوط بود.

رنسانس

در دورهٔ رنسانس، صورتی عمدتاً برای رنگ پوست صورت و دست‌ها استفاده می‌شد. رنگدانهٔ مورد استفاده برای این کار، cinabrese سبک نامیده می‌شد که ترکیبی از سینوپیا یا قرمز ونیزی و Bianco San Genovese یا آهک سفید بود. الی لیبرو دل آرت در کتابچهٔ راهنمای خود در قرن پانزدهم توضیح داده‌است که این رنگدانه از سینوپی و آهک سفید ساخته می‌شد.

قرن ۱۸

استفاده از رنگ صورتی در قرن ۱۸ به اوج خود رسید، زمانی که رنگ‌های پاستلی در اروپا بسیار شیک و شکیل شدند. صورتی به خصوص توسط مادام د پومپادور، معشوقهٔ پادشاه لوئی شانزدهم فرانسه، شناخته شد که ترکیبی از رنگ آبی و صورتی کمرنگ را می‌پوشید. کارخانه چینی‌سازی Sevres نیز رنگ صورتی خاصی را برای او تولید کرد.

قرن ۱۹

در قرن ۱۹ انگلستان، نوارها یا تزئینات صورتی اغلب توسط پسران جوان پوشیده می‌شد. پسران به سادگی مردان کوچک محسوب می‌شدند و در حالی که مردان لباس قرمز می‌پوشیدند، پسران لباس صورتی داشتند. ملکه ویکتوریا نیز در سال ۱۸۵۰ با فرزند هفتم خود، پرنس آرتور، که سفید و صورتی پوشیده بود، نقاشی شد. در اواخر قرن نوزدهم فرانسه، نقاشان امپرسیونیستی نیز گاهی از رنگ صورتی برای زنان استفاده می‌کردند.

قرن ۲۰

در مراسم تحلیف دوایت آیزنهاور به عنوان رئیس‌جمهوری ایالات متحده در سال ۱۹۵۳، همسر او، میمی آیزنهاور، لباس صورتی به تن کرد. این لباس تحولی در ارتباط با رنگ صورتی به عنوان رنگی زنانه ایجاد کرد. تمایل میمی به رنگ صورتی باعث شد که این رنگ به عنوان رنگی برای خانم‌های متشخص شناخته شود.

از دیدگاه علمی

در اپتیک، کلمه «صورتی» می‌تواند به هر یک از سایه‌های رنگ پریده بین قرمز مایل به آبی تا قرمز اشاره کند، از نور متوسط تا زیاد و اشباع کم تا متوسط. اگرچه صورتی به‌طور کلی یک رنگ قرمز به حساب می‌آید، بیشتر سایه‌های صورتی کمی مایل به آبی هستند و بین قرمز و سرخابی قرار دارند. چند تغییر رنگ صورتی، مانند ماهی سالمون، به نارنجی می‌زند.

صورتی به عنوان نماد

در اروپا و ایالات متحده آمریکا، رنگ صورتی اغلب برای دختران در نظر گرفته می‌شود، در حالی که رنگ آبی برای پسران استفاده می‌شود. این رنگ‌ها ابتدا قبل از جنگ جهانی اول به عنوان نشانگر جنسیت مورد استفاده قرار گرفتند و رنگ صورتی برای اولین بار به عنوان نشانگر جنسیت زن در دهه ۱۹۴۰ به‌کار رفت. در قرن بیستم، این شیوه در اروپا از کشوری به کشور دیگر متفاوت بود و برخی رنگ‌ها بر اساس چهره کودک و برخی دیگر رنگ صورتی را به پسران و گاه دختران اختصاص می‌دادند.