درخواست اصلاح

الگو:صفحه اصلی - مقاله برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ویکیدا
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''زیگورات دوراونتاش''' که بیشتر با نام '''چُغازَنبیل''' شناخته می‌شود، نیایشگاهی متعلق به دوره عیلامی ها (ایلامی ها) که در حدود سال 1250 قبل از میلاد مسیح بر پا شد و بعد از شش قرن در سال 640 قبل از میلاد به حالت متروکه درآمد. چغازنبیل بیش از 2500 سال در زیر خاک مدفون ماند تا اینکه اواخر قرن 19 میلادی، در جریان فعالیت های نفتی، آجری یا دست نبشه ای روی آن می یابند.
'''مثنوی''' یکی از قالب‌های شعری است. این لغت در واقع یک واژه عربی و به معنای «دو دو» است و به این دلیل ای نام بر این قالب شعری نهاده شده که ابیات در آن قافیه‌های مستقل دارند. درواقع هر دوقافیه با دوقافیه بعدی متفاوت اند.[[پرونده:تصویر دوره 7 جلدی کتاب مثنوی معنوی.jpg|جایگزین=تصویر دوره 7 جلدی کتاب مثنوی معنوی|بندانگشتی|340x340پیکسل|'''تصویر دوره 7 جلدی کتاب مثنوی معنوی''']]سرودن در قالب مثنوی آسانتر از سایر قالب‌های شعری است به همین دلیل معمولا تعداد ابیات آن بالا است. مثنوی می تواند از حداقل دوبیت شروع شود ولی محدودیتی برای اتمام آن وجود ندارد.
[[پرونده:زیگورات چغازنبیل.jpg|جایگزین=زیگورات دوراونتاش یا چغازنبیل|بندانگشتی|220x220پیکسل|'''زیگورات دوراونتاش یا چغازنبیل''']]
 
آنجا بود که کاوشگران از شوش به سوی چغازنبیل که در 40 کیلومتری جنوب شرق شوش و 25 کیلومتری غرب شوشتر قرار دارد، متمایل می شوند و مجموعه ای از کاوش ها در چندین دهه آن را از دل خاک بیرون می کشد. اونتاش ناپیرشا (اونتاش گال) پادشاه بزرگ عیلامی، بنیانگذار زیگورات (نیایشگاهی برای خدایان) چغازنبیل بوده است و هم اکنون ستون یادبود او در موزه لوور قرار دارد.
موضوعاتی که در مثنوی آورده می‌شوند، متفاوت است ؛ ممکن است در مثنوی داستانی '''حماسی و تاریخی''' شرح داده‌شود که نمونه بارز آن [[شاهنامه فردوسی]] است. برخی نیز داستان‌های '''عاشقانه''' را در قالب مثنوی سروده اند. منظومه ‌های عاشقانه [[لیلی و مجنون]]، [[خسرو و شیرین]] و... از این جمله اند. موضوع دیگری که می‌توان در مثنوی آورد، مسائل '''عرفانی''' است. [[منطق‌الطیر]] نمونه ای از بیان آموزه‌های عرفانی در قالب مثنوی به شمار می‌رود. مثنوی همچنین می‌تواند بستر مناسبی برای بیان مسائل تربیتی و اخلاقی باشد که نمونه بارز آن [[بوستان سعدی]] است.

نسخهٔ ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۷

مثنوی یکی از قالب‌های شعری است. این لغت در واقع یک واژه عربی و به معنای «دو دو» است و به این دلیل ای نام بر این قالب شعری نهاده شده که ابیات در آن قافیه‌های مستقل دارند. درواقع هر دوقافیه با دوقافیه بعدی متفاوت اند.

تصویر دوره 7 جلدی کتاب مثنوی معنوی
تصویر دوره 7 جلدی کتاب مثنوی معنوی

سرودن در قالب مثنوی آسانتر از سایر قالب‌های شعری است به همین دلیل معمولا تعداد ابیات آن بالا است. مثنوی می تواند از حداقل دوبیت شروع شود ولی محدودیتی برای اتمام آن وجود ندارد.

موضوعاتی که در مثنوی آورده می‌شوند، متفاوت است ؛ ممکن است در مثنوی داستانی حماسی و تاریخی شرح داده‌شود که نمونه بارز آن شاهنامه فردوسی است. برخی نیز داستان‌های عاشقانه را در قالب مثنوی سروده اند. منظومه ‌های عاشقانه لیلی و مجنون، خسرو و شیرین و... از این جمله اند. موضوع دیگری که می‌توان در مثنوی آورد، مسائل عرفانی است. منطق‌الطیر نمونه ای از بیان آموزه‌های عرفانی در قالب مثنوی به شمار می‌رود. مثنوی همچنین می‌تواند بستر مناسبی برای بیان مسائل تربیتی و اخلاقی باشد که نمونه بارز آن بوستان سعدی است.