هفته: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد برگه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هفته واحد زمانی برابر با هفت شبانه روز است. در [[گاهشمار خورشیدی]] هر [[سال]] برابر با تقریبا برابر با ۵۲ هفته است. | [[پرونده:اسامی روزهای هفته گاهشمار خورشیدی.jpg|جایگزین=اسامی روزهای هفته گاهشمار خورشیدی|بندانگشتی|340x340پیکسل|اسامی روزهای هفته گاهشمار خورشیدی]] | ||
هفته واحد زمانی برابر با هفت شبانه روز است. در [[گاهشمار خورشیدی]] که در [[ایران]] از آن استفاده می‌شود هر [[سال]] برابر با تقریبا برابر با ۵۲ هفته است. | |||
برخی از مردم مدیترانه هر بخش از شبانه روز را تحت فرمانروایی یکی از اجرام هفتگانه آسمان همچون خورشید و ماه و پنج سیاره روشن آسمان که خدایان آن‌ها بودند می‌دانستند. مردم مصر دورترین سیاره از زمین را زحل و آغاز این گردش را با آن می‌دانستند. مصریان معتقد بودند هر روز با گردش یک جرم آغاز می‌شود و به آن هم نامیده می‌شود. بنابر این باور، عملاً روزهای متوالی هفتگانه را بنام اجرام آسمانی شناسایی می‌کردند. سربازان رومی مقیم در مصر نیز به هفته هفت روزه خو گرفتند و آن را به سرزمین اصلی خود معرفی کردند تا جایگزین هفته هشت روزه خود باشد. سزار آگوستوین و حاکمان رومی پس از او، این رسم را مجاز دانستند ولی تا زمان امپراتور کنستانتین در سال ۳۲۱ بعد از میلاد به‌طور رسمی مورد استفاده عموم رومیان قرار نگرفت. نام‌های انگلیسی (انگلوساکسون) ایام هفته، از نام‌های انگلوساکسون همان هفت اجرام آسمانی که مورد احترام مردم باستان بود گرفته شده‌است. | |||
هر هفته شامل روزهای [[شنبه]]، [[یکشنبه]]، [[دوشنبه]]، [[سه شنبه]]، [[چهارشنبه]]، [[پنج شنبه]] و [[جمعه]] می‌شود که در ایران بر مبنای گاهشمار خورشیدی از شنبه آغاز و در انتهای روز جمعه پایان می‌یابد. | هر هفته شامل روزهای [[شنبه]]، [[یکشنبه]]، [[دوشنبه]]، [[سه شنبه]]، [[چهارشنبه]]، [[پنج شنبه]] و [[جمعه]] می‌شود که در ایران بر مبنای گاهشمار خورشیدی از شنبه آغاز و در انتهای روز جمعه پایان می‌یابد. | ||
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۷
هفته واحد زمانی برابر با هفت شبانه روز است. در گاهشمار خورشیدی که در ایران از آن استفاده می‌شود هر سال برابر با تقریبا برابر با ۵۲ هفته است.
برخی از مردم مدیترانه هر بخش از شبانه روز را تحت فرمانروایی یکی از اجرام هفتگانه آسمان همچون خورشید و ماه و پنج سیاره روشن آسمان که خدایان آن‌ها بودند می‌دانستند. مردم مصر دورترین سیاره از زمین را زحل و آغاز این گردش را با آن می‌دانستند. مصریان معتقد بودند هر روز با گردش یک جرم آغاز می‌شود و به آن هم نامیده می‌شود. بنابر این باور، عملاً روزهای متوالی هفتگانه را بنام اجرام آسمانی شناسایی می‌کردند. سربازان رومی مقیم در مصر نیز به هفته هفت روزه خو گرفتند و آن را به سرزمین اصلی خود معرفی کردند تا جایگزین هفته هشت روزه خود باشد. سزار آگوستوین و حاکمان رومی پس از او، این رسم را مجاز دانستند ولی تا زمان امپراتور کنستانتین در سال ۳۲۱ بعد از میلاد به‌طور رسمی مورد استفاده عموم رومیان قرار نگرفت. نام‌های انگلیسی (انگلوساکسون) ایام هفته، از نام‌های انگلوساکسون همان هفت اجرام آسمانی که مورد احترام مردم باستان بود گرفته شده‌است.
هر هفته شامل روزهای شنبه، یکشنبه، دوشنبه، سه شنبه، چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه می‌شود که در ایران بر مبنای گاهشمار خورشیدی از شنبه آغاز و در انتهای روز جمعه پایان می‌یابد.