آسپرین
آسپرین که نام دیگر آن استیل سالیسیلیک اسید است و به اختصار به آن آ.اس.آ می گویند در زبان آلمانی به آن Aspirin و فرمول مولکولی آن C⁹H⁸O⁴ می باشد. آسپرین یک ترکیب آروماتیک است به دلیل اینکه ساختار آن دارای یک حلقه بنزنی می باشد.
آسپرین به منظور کاهش درد، کاهش تب یا التهاب مصرف می گردد. برخی شرایط ویژه ای که این دارو مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از: سندروم کاوازاکی، تب روماتیسمی و پریکاردیت.
آسپرین جزو رده داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می باشد و به صورت قرص در دسترس افراد قرار می گیرد. این دارو بر مواردی مانند: پیشگیری از حمله های قلبی مجدد، لخته شدن خون، سکته مغزی ایسکمیک موثر است و در اشخاصی که در معرض خطر قرار دارند طی مدت زمان طولانی مصرف می گردد.
برای کاهش درد یا تب، اثرات این دارو اغلب طی سی دقیقه آغاز می شودو این دارو مانند دیگر داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی عمل می نماید با این تفاوت که عملکرد طبیعی پلاکت ها را هم سرکوب می کند و دارای عملکرد ضدانعقاد می باشد و سبب رقیق شدن خون می گردد.
یکی از عوارض جانبی رایجی که مصرف آسپرین به همراه دارد، بروز ناراحتی معده می باش. از دیگر عوارض جانبی جدی مصرف این دارو می توان به زخم گوارشی، تشدید بیماری آسم و خونریزی معده اشاره کرد. خطر بروز خونریزی در اشخاصی که نشانه هایی مانند: سن بالا، استفاده از الکل، مصرف دیگر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و مصرف دیگر داروهای رقیق کننده خون را دارند افزایش می یابد.
استفاده از آسپرین در اواخر دوره بارداری از هفته 20 به بعد توصیه نمی گردد. مصرف این دارو در کودکانی که دچار عفونت هستند به دلیل خطر بروز سندروم داون توصیه نمی گردد. مصرف دوز بالای این دارو ممکن است موجب وروز گوش گردد.
پیش ماده ای که برای تهیه این دارو به کار برده می شود، از پوست درخت سرده بید به دست می آید. از پوست درخت سرده بید حدود 2400 سال است که به منظور اثرهای مفید درمانی مصرف می گردد. در سال 1853 یک شیمیدان با نام چارلز فردریک گرهارت دارویی به اسم سدیم سالیسیلات را با استیل کلرید درمان نمود تا برای اولین بار اسید استیل سالیسیک را تولید نماید. طی پنجاه سال بعد، شیمیدانان متعددی، روش و ساختار تولید بهتر آسپرین را کشف نمودند.
این دارو در اغلب کشور ها، بدون نسخه پزشکی و به صورت یک داروی عمومی یا اختصاصی در اختیار مردم قرار دارد. آسپرین جزو پرمصرف ترین داروهای جهان شناخته می شود که سالانه حدود پنجاه الی صد و بیست میلیار قرص آسپرین مورد استفاده قرار میگیرد. آسپرین جزو فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی نیز می باشد و در سال 2020 با بیشتر از هفده میلیون نسخه، جایگاه 36 داروی رایج تجویز شده را در ایالات متحده به دست آورد.
موارد مصرف
آسپرین جزو داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است که اغلب به منظور کاهش درد، از بین بردن تب و ضد التهاب مصرف می شود. آسپرین را می توان بدون داشتن نسخه پزشکی نیز تهیه کرد. موارد مصرف این دارو عبارتند از: کاهش انواع دردها از خفیف تا متوسط، بیماری های التهابی مانند سندروم کاوازاکی و روماتیسم مفصلی و به منظور مهارکننده تجمع پلاکتی.
آسپرین جزو پرطرفدارترین داروهای جهان می باشد. طبق آمار به دست آمده از بریتانیا، هر شخص به صورت سالانه حدود هفتاد قرص آسپرین را به صورت جدا و یا با برخی مسکن ها، کافئین ها و یا ویتامین ث استفاده می نماید. آسپرین اثراتی مانند بروز زخم های گوارشی، پیشگیری از لخته شدن خون را از خود نشان می دهد. مواردی که امروزه آسپرین برای آن ها استفاده می گردد شامل: جلوگیری از بروز بیماری های قلبی، ورم مفصل ها، سر درد، درد بدن و دیگر درد ها می باشد.
موارد مصرف آسپرین:
- کمک به درمان و یا کاهش خطر mi در افراد مبتلا به mi قلبی یا آنژین ناپایدار
- حمله های ایسکسمیک گذرا و اختلال های ترومبو آمبولی
- درد های خفیف
- تب روماتیسمی
- آرتریت در افراد بالغ و نوجوانان
- پریکاردیت پس از آنفارکتوس حاد میوکارد
- جلوگیری از بسته شدن دوباره عروق کرونر پس از انجام عمل جراحی
- کاشت استنت
پیشگیری از سرطان
این امکان وجود دارد که داروی آسپرین خطر کلی بروز سرطان و مرگ ناشی از آن را کم نماید. شواهد بسیاری برای کاهش احتمال بروز سرطان کولورتال به دست آمده است اما برای دیدن این فواید باید حداقل ده الی بیست سال مصرف گردد. آسپرین ممکن است کمی احتمال ابتلا به سرطان مخاط رحم، سرطان پروستات و سرطان پستان را نیز کاهش دهد.