هپاتیت سی
هپاتیت سی یک نوع بیماری کبدی مسری می باشد که قادر است موجب بروز سیروز کبد، سرطان کبد و نارسایی کبدی گردد. تشخیص به موقع این بیماری بر جلوگیری از آسیب های جدی موثر می باشد اما عدم درمان به موقع می تواند خطر مرگ را به همراه داشته باشد.
ویروس HCV دلیل به وجود آمدن هپاتیت سی می باشد. این ویروس به سلول های کبد حمله می کند موجب بروز التهاب، درد و اختلال های مختلف در عملکرد کبد می شود.
این بیماری با حدود 2.4 میلیون نفر مبتلا، جزو شایع ترین عفونت ویروسی خون در ایالات متحده شناخته شده است. اغلب افرادی که به این عفونت دچار هستند از وجود آن در بدنشان بی اطلاع می باشند. ویروس هپاتیت سی از راه تماس خونی انتقال می یابد. طبق تحقیقات به دست آمده، استفاده از سرنگ دست دوم یا سرنگ اشتراکی در اشخاصی که سو مصرف دارند بیشترین علت ابتلا افراد به هپاتیت سی می باشد.
از دیگر عوامل ابتلا به این بیماری میتوان به تماس اتفاقی با خون آلوده در اماکن پزشکی و بیمارستان ها اشاره کرد. هپاتیت سی می تواند حاد و یا مزمن باشد. علائم هپاتیت سی حاد تا شش ماه در بدن فرد بیمار باقی می ماند. البته در نیمی از مواقع، عفونت حاد به مزمن تبدیل می گردد.
انواع هپاتیت سی
ویروس هپاتیت سی یا همان HCV دارای انواع متعددی است که شایع ترین آنان 1a و 1b می باشد که حدود 60 درصد عفونت ویروسی هپاتیت سی در سراسر جهان را تشکیل می دهد و اغلب در شمال اروپا، شرق و جنوب اروپا، شمال آمریکا و ژاپن به چشم می خورد.
ژنوتیپ دو در مقایسه با نوع یک رواج کمتری دارد و ژنوتیپ سه بومی جنوب آسیا می باشد. هپاتیت سی به دو صورت هپاتیت حاد یا مزمن موجود است.
هپاتیت سی حاد:
عفونت حاد بعد از گذشت شش ماه از تماس اولیه فرد با ویروس اتفاق می افتد. نشانه های هپاتیت سی حاد بین دو الی دوازده هفته بعد از قرار گفتن فرد در معرض ویروس به وجود می آید. علائم و نشانه های هپاتیت سی عبارتند از:
- حالت تهوع
- تب
- احساس خستگی طولانی
- کاهش اشتها
- درد در ناحیه معده
- کدر شدن ادرار
- مدفوع کم رنگ
- زردی پوست و چشم
این علائم معمولا ملایم هستند و حداکثر تا چند هفته باقی می مانند. در برخی مواقع بدن می تواند خود با عفونت مقابله نماید و هپاتیت سی حاد به درمان نیازی نداشته باشد.