سریلانکا
سریلانکا نام یک جمهوری دموکراتیک سوسیالیستی است و نام جزیره‌ای در جنوب آسیا، اقیانوس هند و جنوب کشور هندوستان است.
جمعیت سریلانکا بالغ بر 20 میلیون نفر است و مردم در این کشور به زبان های سینهالی و تامیل صحبت می‌کنند؛ بیش از 50 درصد مردم در این کشور سینهالی می‌باشند، سینهال قومی آریایی است که از شمال هند به سریلانکا مهاجرت کرده‌اند. کم تر از 15 درصد مردم سریلانکا از قوم تامیل هستند که قومی دراویدی به شمار می‌روند. از نظر مذهب نیز بیشتر مردم سریلانکا بودایی و سپس هندو و در نهایت مسلمان می‌باشند.
تاریخچه کشور سریلانکا
استانی ترین یافته های انسانی در سریلانکا یافت شده که مربوط به 34 هزار سال قبل و از بقایای انسانی است معروف به انسان بالانگودا. ساکنان کهن سریلانکا معروف به ودداهااز تبار تامیل و زیرشاخه نژاد تیره پوست دراویدی بودند که در گذشته‌ای دور از هند جنوبی به شمال سریلانکا نقل مکان کرده اند. در سال 543 پیش از میلاد اما، سینهالی‌ها که از طوایف آریایی هند بودند به رهبری شاهزاده ویجایه از مکانی در هند به نام سینهاپورا مهاجرت را شروع کردند و به سریلانکا نقل مکان کردند. سینهالی های آریایی محلی های این جزیره را شکست داده و آن‌ها را به جنوب رانده و خود حکومت جدیدی در شمال ایجاد کردند. از آن دوران سالیان سالیست در گیری میان این دو قبیله آغاز شد که تا چند وقت پیش هم هنوز پا برجا بود . امروزه سینهالی‌ها با بیش از 15 میلیون نفر جمعیت ، توانسته اند 75% از مردم سریلانکا را تشکیل داده و به اکثریت قالب تبدیل شوند. در قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی، بازرگانان مسلمان بیشتر از قبل در این منطقه به تجارت پرداختند و تا اوایل قرن شانزدهم میلادی به این منطقه سلطه داشتند تا این که در سال ۱۵۰۵ میلادی نواحی ساحلی سریلانکا توسط پرتغالی ها فتح شد و کنترل اوضاع رو در دست گرفتن. در سال ۱۶۵۸ میلادی هلندی‌ها توانستند جای پرتغالی ها را اشغال کنند و در سال ۱۷۹۵ انگلستان هم به همین ترتیب هلند را بیرون و جای او را پر کرد و اشغال و در سال ۱۷۹۸ آن را به مستعمره رسمی خود اضافه کرد. در سالهای جنگ جهانی اول نهضت استقلال‌طلبی در سیلان شکل گرفت که کارهای فریبنده انگلیس نتوانست این نهضت را راضی نگه دارد و که در چهارم فوریه ۱۹۴۸ سیلان به استقلال کامل رسید.
آب و هوا
آب وهوای سریلانکا گرم و مرطوب است که بر اثر بادهایی است که از اقیانوس به سمتش می وزد و نیز آب و هوای سریلانکا معمولا در تمام طول سال متعادل است اما فصل ها در واقع به خشک و مرطوب تقسیم میشوند ، اگر قصد دارید در مناطق ساحلی ساکن شوید لباس های سبک نخی کافی خواهد بود. بهترین زمان برای بازدید از سواحل غرب و جنوب از دسامبر تا مارس است و در حالی که بهترین آب و هوا در ساحل شرقی از آوریل و می تا سپتامبر است و نیز سریلانکا به سبب موقعیتی که در نزدیکی اکواتور دارد ، درجه حرارت در طول سال به نسبت ثابت باقی می ماند و مناطق ساحلی از دمای متوسط روزانه در حدود 26 تا 30 درجه سانتیگراد است که معمولا در طول داغترین بخش روز به خوبی به 30 درجه سانتی گراد می رسد و درجه حرارت با ارتفاع کاهش می یابد ، به درجه ی متوسط 18 تا 22 درجه سانتیگراد در کندی کاهش می یابد و بالاترین بخش های جزیره خنک می شود و همچنین شب ها در تپه ها هوا کاملا سرد و دمای هوا گاهی اوقات نزدیک به انجماد رطوبت میرسد و در نواحی جنوب غربی نزول درصد نزولی و تقریبا 60 تا 80 درصد در سایر نقاط جزیره افزایش می یابد.
شهرها
کلمبو
کلمبو به عنوان شهری تجاری و بزرگ ترین شهر سریلانکا به شمار می رود و همچنین استان غربی و پایتخت کشور است. این شهر دارای جاذبه های گردشگری متعددی است که سالانه میزبان توریست های زیادی از سراسر جهان است و تورهای شهر کلمبو در میان گردشگران بسیار شهرت دارند. کلمبو به عنوان یکی از زیباترین شهرهای سریلانکا شناخته می شود و به خاطر آب و هوای گرمسیری همواره مورد توجه توریست ها قرار می گیرد. از جاذبه های گردشگری در کلمبو می توان به موزه تاریخ طبیعی سریلانکا، میدان استقلال، معبد سیما ماکالا، موزه ملی، کلیسای جامع سنت لوسیا و موزه دوران استعمار هلند (موزه هلندی کلمبو)، مسجد سرخ، بازار شناور پتا، سواحل تفریحی و معبد گانگارامایا اشاره کرد.
کندی
کندی به عنوان شهری بزرگ در کشور سریلانکا و آخرین پایتخت عصر پادشاهان باستان سریلانکا بوده است که در میان تپه های فلات کندی و مزارع گرمسیری چای قرار دارد. کندی دومین شهر بزرگ سریلانکا است و از لحاظ اقتصادی نیز جزو شهرهای مهم کشور سریلانکا به شمار می رود. به دلیل قرارگیری در میان تپه های سرسبز زیبایی های غیر قابل توصیفی دارد. از مهمترین جاذبه های گردشگری کندی می توان به معبد دندان مقدس کندی اشاره کرد که در آن دندان مقدس بودا نگهداری می شود. همچنین در فصل تابستان جشنواره جذابی به نام جشنواره اسالا پراهرا در شهر کندی سریلانکا برگزار می شود که در این روز کندی غرق شور و هیجان است، پیشنهاد می کنیم در صورت امکان در هنگام برگزاری این جشن در کشور سریلانکا حضور داشته باشید؛ در این جشنواره دیدنی، فیل ها تزئین می شوند و برنامه های آتش بازی و نمایش موزیکال در سراسر کندی برگزار می شود. جاذبه های دیگر در شهر کندی عبارتند از قلعه سیگیریا، معبد غار دامبولا، شهر مقدس کندی و مرکز نگهداری از فیل های یتیم.
بنتوتا
بنتوتا شهری ساحلی در جنوب سریلانکا قرار دارد، این شهر در همسایگی کلمبو و گاله واقع شده است. سواحل طلایی شهر بنتوتا خیلی از گردشگران را شیفته خود می کند، طوری که در زیر سایه درختان نخل مناظر بی نظیری را تجربه خواهید کرد و همچنین چندین نوع امکانات ورزشی و تفریحی برای گردشگران فراهم شده است. جاذبه های گردشگری زیادی مانند باغ بریف و جزیره دارچین، معبد کاند ویهاری، قلعه پرتغالی ها و مرکز پرورش لاک پشت کوسگودا در شهر بنتوتا بسیار شهرت دارند. همچنین در شهر بنتوتا جشنواره مشهوری به نام پراهرا هر دو سال یکبار برگزار می شود که همانند جشنواره فیل ها در شهر کندی فیل ها تزئین می شوند و با آتش بازی و موسیقی حرکت می کنند.
نووارا الییا
این شهر زیبا به عنوان یکی از مهمترین شهرهای سریلانکا به شمار می رود که دارای طبیعت بسیار جذابی است. این شهر پر از مزارع چای است. بهترین زمین های گلف سریلانکا نیز در نووارا الیا قرار دارد، همچنین یک باغ گیاه شناسی جذاب به نام باغ گیاه شناسی هاک گالا در این شهر قرار دارد که واقعا تماشایی است. شهر نووارا الییا به دلیل داشتن کوه های بلند دارای آب و هوای معتدل و خنکی است. در ماه آوریل نیز به خاطر سال نوی سینهالی و تامیلی جشنواره ای شاد در این شهر برگزار می شود و گروه های موسیقی در این جشنواره ها شرکت می کنند. همچنین مسابقات موتور سواری و اسب سواری در نزدیکی دریاچه گرگوری برگزار می شوند.
گاله
گاله به عنوان پنجمین شهر بزرگ سریلانکا است. چندین جاذبه دیدنی و گردشگری سریلانکا در این شهر واقع شده اند، مانند معابد شگفت انگیز، کلیساهای دیدنی و طبیعت بی نظیر که هوش از سر گردشگران می برد. فانوس دریایی گاله بسیار دیدنی است و محل مناسبی برای گرفتن عکس های یادگاری است. قلعه گاله به عنوان مکانی تاریخی، باستانی و نمونه بارزی از معماری شگفت انگیز است که بعد از گذشت ۴۵۰ سال از ساخت آن هنوز هم ظاهر بی نظیر این قلعه حفظ شده است و با بازسازی های اندک انجام شده بر روی این قلعه همانند روز اول می درخشد.
فرهنگ
سریلانکا سرزمینی با تنوع فرهنگی فراوان است. دین و مذهب در بسیاری از جنبه‌های زندگی مردم سریلانکا نفوذ کرده و عنصر اساسی این تنوع فرهنگی را تشکیل می‌دهد. معابد بودایی و هندو و همچنین مساجد و کلیساها، با آیین‌های رنگارنگ و خاص خود، از مهمترین عناصر فرهنگی این کشور به شمار می‌آیند.
علاوه بر ادیان مختلف، مجاورت این کشور با هندوستان، شباهت فرهنگ سریلانکا با هند را نیز افزایش داده است. بیش از ۲ هزار سال است که انسان‌ها در سریلانکا سکونت دارند و تمدن آن، عمدتاً توسط شبه قاره هند شکل گرفته است. دو گروه قومی اصلی این جزیره، سینهالی‌ها و تامیل‌ها و دو مذهب غالب در آن، بودیسم و هندوئیسم، از هند به سریلانکا راه یافته و نفوذ فرهنگ هندی در زمینه‌های مختلفی مانند هنر، معماری، ادبیات، موسیقی، پزشکی و نجوم در سریلانکا قابل مشاهده است.
البته، سریلانکا علیرغم تاثیر فرهنگی آشکارش از هند، در طول دوره‌های مختلف، هویت منحصر‌به‌فردی یافته که در نهایت آن را از همسایه خود متمایز کرده است. ویژگی‌های فرهنگی که از هند به سریلانکا آمده، به مرور دچار تغییر و تحول شده است؛ به‌عنوان مثال، نفوذ بودیسم در هند بسیار کاهش داشته، اما در سریلانکا، به‌ویژه در میان سینهالی‌ها، به شکوفایی خود ادامه داده است. علاوه بر این، زبان سینهالی که از گویش‌های هند و آریایی به وجود آمده، در نهایت تنها در سریلانکا باقی مانده است. اما علاوه بر این موارد، بیایید در ادامه با برخی از عادات و ویژگی‌های فرهنگی جالب سریلانکا نیز آشنا شویم:
- در کشور سریلانکا زمانی که اتفاق بدی می‌افتد، مردم لب‌های خود را فشار می‌دهند و از کلمه «چی‌چی» استفاده می‌کنند!
- احوالپرسی سریلانکا، بسته به گروه‌های قومیتی در این کشور متفاوت است؛ مثلا نسل قدیم سریلانکایی از ناماسته (Namaste) استفاده می‌کند (چسباندن کف دست‌ها به یکدیگر و بالا آوردن آن تا چانه، به همراه تکان دادن آرام سر). از سوی دیگر، سینهالی‌ها ممکن است در این مواقع بگویند «ایوبوان» (Ayubowan) که یعنی امیدوارم عمر طولانی داشته باشید. تامیل‌ها نیز می‌گویند «واناکام» (Vanakkam) که این نیز یعنی امیدوارم عمر طولانی داشته باشید.
- بسیاری از زنان سریلانکایی از تماس فیزیکی با مردی خارج از خانواده خودداری می‌کنند.
- سریلانکایی‌ها از دورهمی‌های دوستانه و خانوادگی برای صرف غذا لذت می‌برند.
- برنج، اصلی‌ترین مواد غذایی سریلانکا است و تقریبا در همه وعده‌های اصلی، حتی صبحانه نیز از برنج استفاده می‌شود.
- در فرهنگ مردم این کشور، به حیوانات احترام بسیاری گذاشته می‌شود. به‌طور کلی، حیوانات باعث آزردگی هیچ انسانی نمی‌شود و انسان‌ها نیز هیچ آزاری به حیوانات نمی‌رسانند.
- در سریلانکا، معمولا هدایایی در روزهای تولد و تعطیلات مذهبی رد و بدل میشوند که معمولاً تجملاتی یا گران‌قیمت نیستند.
- در سریلانکا، مردم از دادن گل به‌عنوان هدیه می‌پرهیزند و از گل‌ها فقط در مراسم عزاداری استفاده می‌شود.
- در مراسم خاکسپاری و عزاداری، از رنگ سفید یا سیاه استفاده می‌شود.