شاپور یکم

شاپور یکم متولد 215 م در گور به عنوان پادشاه ایران در سلسله ساسانیان بود. شاپور یکم در تاریخ 240 م بعد از اردشیر بابکان به پادشاهی رسید و تا تاریخ 270 م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او تیسفون بود. سرانجام بعد از شاپور یکم، هرمز یکم به پادشاهی رسید.

پادشاهان ایران

شاپور یکم
لقب(ها):	شاه بزرگ شاهنشاه ایران و انیران
تاریخ تولد:	215 م
محل تولد:	گور (اردشیر خوره)
تاریخ فوت:	270 م
محل فوت:	بیشاپور
علت مرگ:	مرگ طبیعی
سلسله:	ساسانیان
قلمرو:	از سند و خوارزم تا بین‌النهرین، امارات و قطر
مرکز حکومت:	تیسفون
شاه قبلی:	اردشیر بابکان
شاه بعدی:	هرمز یکم
آغاز سلطنت:	240 م
پایان سلطنت:	270 م
نام پدر:	اردشیر بابکان
همسر(ها):	خوریم گودرز، نضیره
فرزند(ان):	هرمز یکم، بهرام یکم، نرسه، شاپور میشانشاه، شاپوردختک، میریان سوم، آذرآناهید
خویشاوندی:	پسر اردشیر یکم

شاپور اول در زمان زندگی پدر بر تخت نشست. او توانست بر سه امپراتور روم پیروز شود: کشته شدن گوردیان سوم، اسارت والرین و زانو زدن وی در مقابل شاپور یکم و باج گرفتن از فیلیپ عرب که در دوره پادشاهی او اتفاق افتاد.

قلمرو

در منابع قلمرو حکومت شاپور یکم 'از سند و خوارزم تا بین‌النهرین، امارات و قطر' ذکر شده است.

درگذشت

شاپور یکم سرانجام در تاریخ 270 م در بیشاپور درگذشت.