زغال اخته
زغال اخته، گیلاس کرنیلیان، کرنل اروپایی یا داگ‌وود گیلاس کرنلیان که از نظر گیاه‌شناسی با نام (Cornus mas) شناخته شده و متعلق به خانواده (dogwood) است که با نام علمی (cornaceae) شناخته می‌شود. این گیاه با داشتن ریشه‌های بومی جنوب اروپا به طور برجسته در سرزمین‌های فرانسه تا اوکراین یافت می‌شود. همچنین این درخت حضور خود را در جنوب غربی آسیا نشان داده است.
مناطقی از ارمنستان، آذربایجان، گرجستان، ایران، ترکیه، لبنان و سوریه نیز شاهد رشد پوشش گیاهی آن بوده است.
شکل ظاهری
ساقه گیاهان زغال اخته سیمی و خزنده است. برگ ها همیشه سبز، بیضی شکل و کمتر از ۱.۲ سانتی‌متر (۰.۵ اینچ) طول دارند. گل‌های کوچک و زنگوله‌ای شکل در ماه ژوئن ظاهر می‌شوند و دارای یک تاج گل رز چهار لبه هستند. توت های زرشکی گرد، که در ماه سپتامبر می‌رسند، تقریباً به اندازه مویز هستند و اغلب خالدار هستند. طعم اسیدی دارند و ویروس شکوفه‌های کاذب و انواع پوسیدگی میوه‌ها، اصلی‌ترین بیماری‌های موثر بر گیاهان زغال اخته هستند.
ارزش غذایی
زغال اخته تازه تقریبا ۹۰ درصد آب است، اما بقیه بیشتر کربوهیدرات و فیبر است.
مواد مغذی اصلی در ۱ فنجان (۱۰۰ گرم) زغال اخته خام و شیرین نشده عبارتند از:
- کالری: ۴۶
- آب: ۸۷
- پروتئین: ۰.۴
- کربوهیدرات: ۱۲.۲ گرم
- شکر: ۴ گرم
- فیبر: ۴.۶ گرم
- چربی: ۰.۱ گرم
- کربوهیدرات و فیبر
کربوهیدرات موجود در زغال اخته عمدتاً قندهای ساده مانند ساکارز، گلوکز و فروکتوز هستند.
بقیه از فیبر نامحلول مانند پکتین، سلولز و همی سلولز تشکیل شده است که تقریباً دست نخورده از روده شما عبور می‌کند.
زغال اخته همچنین حاوی فیبر محلول است. به همین دلیل، مصرف زیاد این میوه ممکن است سبب علائم گوارشی مانند اسهال شود.
از سوی دیگر، آب زغال اخته تقریباً فاقد فیبر است و معمولاً با آب میوه های دیگر رقیق و با شکر افزوده شیرین می‌شود.