مجدالدوله دیلمی
مجدالدوله یا مجدالدوله ابوطالب رستم دیلمی متولد 383 ه.ق. به عنوان پادشاه ایران در سلسله آل بویه بود. مجدالدوله در تاریخ 387 ه.ق. بعد از فخرالدوله به پادشاهی رسید و تا تاریخ 420 ه.ق. حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او ری بود.او پسر بزرگ فخرالدوله دیلمی و همچنین برادر بزرگ‌تر شمس‌الدوله دیلمی بود. به سبب اینکه هنوز در سنین خردسالی به سر می‌برد، ادارهٔ امور و نیابت سلطنت به ملکهٔ فخرالدوله واگذار شد. نام مادر وی شیرین‌دخت اسپهبد رستم طبری بود و سیده خاتون خوانده می‌شد. محمود غزنوی از سال‌ها اندیشهٔ تسخیر ری را داشت یک بار، در مدتی که ملکه سیده خاتون زمام کارها را در دست داشت با نامه و پیام از وی درخواست تا در ری خطبه و سکه به نام سلطان کند اما جواب سنجیدهٔ وی او را ازین درخواست خویش منفعل کرد و از اندیشهٔ درگیری با پیرزنی که شکست از او مایهٔ رسوایی بود و پیروزی بر او هم چنان‌که خود وی در جواب سلطان خاطر نشان کرده بود، افتخاری نداشت، منصرف کرد. اما بعد از مرگ مادرش در سال 419 هجری که مجدالدوله خود حکومت ری را به دست داشت وقتی از دفع توطئه امراء عاجز ماند از سلطان محمود یاری خواست. سپاه محمود این بار به بهانهٔ اعانت به وی به ری آمد، مجدالدوله را دستگیر نمود و به غزنی تبعید کرد و به حکومت آل بویه در ری خاتمه داد. مجد الدوله بنا به گزارش‌ها در آنجا درگذشت.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت مجدالدوله 'ری' ذکر شده است.
درگذشت
مجدالدوله در غزنه، افغانستان درگذشت.