مجدالدوله دیلمی
مجدالدوله یا مجدالدوله ابوطالب رستم دیلمی متولد 383 ه.ق. یکی از امیران سلسله آل بویه بود. مجدالدوله در تاریخ 387 ه.ق. بعد از فخرالدوله به پادشاهی رسید و تا تاریخ 420 ه.ق. حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او ری بود. او پسر بزرگ فخرالدوله دیلمی و همچنین برادر بزرگ‌تر شمس‌الدوله دیلمی بود.
به سبب اینکه هنوز در سنین خردسالی به سر می‌برد، اداره امور و نیابت سلطنت به ملکه فخرالدوله واگذار شد. نام مادر وی شیرین‌دخت اسپهبد رستم طبری بود و سیده ملک خاتون نامیده می‌شد. سلطان محمود غزنوی از سال‌ها اندیشه تسخیر ری را داشت، یک بار در مدتی که سیده خاتون زمام کارها را در دست داشت با نامه و پیام از وی درخواست تا در ری خطبه و سکه به نام سلطان کند اما جواب سنجیده وی او را ازین درخواست خویش منفعل کرد و از اندیشه درگیری با پیرزنی که شکست از او مایه رسوایی بود و پیروزی بر او هم چنان‌که خود وی در جواب سلطان خاطر نشان کرده بود، افتخاری نداشت، منصرف کرد.
اما بعد از مرگ سیده ملک خاتون در سال 419 هجری، مجدالدوله وقتی از دفع توطئه امراء عاجز ماند از سلطان محمود یاری خواست. سپاه محمود این بار به بهانه کمک به ری آمد، مجدالدوله را دستگیر نمود و به غزنین تبعید کرد و به حکومت آل بویه در ری خاتمه داد. مجدالدوله بنا به گزارش‌ها در آنجا درگذشت.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت مجدالدوله 'ری' ذکر شده است.