کدو حلوایی
کدو حلوایی یا کدو تنبل گیاهی علفی، یکساله و متعلق به خانواده کدوئیان (Cucurbitaceae) است. این گیاه در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر جهان می روید و منشا آن اروپا و مناطق گرمسیر آمریکا گزارش شده است.
تاریخچه
کدو حلوایی اولین بار در مکزیک در حدود 1400 سال قبل از میلاد مسیح کاشته شد و یکی از گیاهان جالیزی به شمار می آمد. ذرت و لوبیا در آن زمان توسط مردمان آمریکای لاتین کاشته می شد و به عنوان غذای اصلی مورد استفاده قرار می گرفت. با گذشت زمان و پیشرفت علم کشاورزی و با استفاده از ژنتیک، بذر کدو اصلاح گردید. سپس بذر اصلاح شده در تولید انبوه مورد بهره برداری قرار گرفت.
کدو یکی از محصولات جالیزی است که برای افراد خام خوار جزء منابع اصلی غذا محسوب می شود.مردمان مایا( maya ) از کدو و تخم کدو برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می کردند؛ به خصوص در تهیه غذاهای مختلف از آن بهره می گرفتند. پس از گذشت چندین قرن برای اولین بار در سال 1492 میلادی کریستف کلمب در سفرنامه خود از کاشت کدو به صورت جالیزی گزارش نمود. سپس 27 سال بعد کاسپرد اسپینوز در سفرنامه به پاناما از کاشت کدو در آن کشور گزارش نمود و آن را هندوانه ایندوها نام برد که بسیار خوشمزه بوده و از آن در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می کرده اند.
بذر کدو توسط او به اروپا آورده شد و کاشت این گیاه جالیزی برای اولین بار در اروپا آغاز شد.
گیاه‌شناسی
کدوی حلوایی متعلق به تیره کدوییان گیاهی است ، علفی ، یکساله ، با ساقه کرکدار و خزنده ، ریشه محکم و برگهای پنج لبی که گلهای نر و ماده آن جدا از هم بر روی گیاه قرار می گیرند. گلها به رنگ زرد و پنج لبی می باشند. گلهای ماده کوتاهتر از گلهای نر می باشند.ابتدا گلهای نر به صورت دسته ای و سپس گلهای ماده به طور جداگانه ظاهر می شوند.
میوه گوشت دار ، درشت و کروی شکل و یا کم و بیش کشیده است. میوه رسیده به رنگ زرد یا سبز زرد می باشد. داخل هر میوه 400 تا 500 عدد دانه به رنگ سبز تیره یا زیتونی است. اطراف دانه ها را پوشش شفاف و ظریفی احاطه می کند.
وزن هزار دانه آن 100 تا 300 گرم است. پوست کدو حلوایی به رنگ سبز مایل به سفید تا نارنجی است.رنگدانه اي به نام ليكوپن در اين نوع كدو وجود دارد.
دانه هاي آن منبع غني از آهن ، روي و سلنيوم است كه سلنيوم براي باروري مردان ضروري است.