جفت جنین

جفت جنین که در انگلیسی به آن placenta می گویند یک عضو مسطح از بدن جانداران می باشد که از طریق بند ناف به جنین وصل می شود. جفت قبل از زایمان به دیواره رحم وصل می باشد اما در موقع زایمان به همراه نوزاد و پرده های جنینی از کانال زایمان خارج می گردد.

جفت یک عضو جدید در بدن خانم های باردار می باشد که تنها در دوران بارداری و در آستر رحم به وجود می آید و پس از زایمان از رحم آنان خارج می شود. جفت وظیفه نگهداری، پشتیبانی و رشد جنین را بر عهده دارد. جفت یک عضو بسیار مهم است که مادر را به جنین متصل می کند.

جفت جنین اکسیژن و مواد مغذی را از راه بند ناف به جنین انتقال می دهد و همینطور مواد زائد را از جنین می گیرد و تصفیه می نماید. جفت یک اندام بیولوژیکی است که ساختار پیچیده ای دارد، وقتی تخمک به وسیله اسپرم بارور می شود و به بدنه رحم می پسبد و لانه گزینی انجام می گیرد، اجازه می دهد که خون از راه بدن مادر به جنین انتقال پیدا کند. در این حال جفت می تواند خون درون بدن مادر و جفت را پالایش کند به صوتی که هیچگاه این خون ها باهم مخلوط نشوند.

از کاربردهای جفت می توان به این موارد اشاره کرد: حرکت اکسیژن به درون جریان خون نوزاد، انتقال دی اکسیدن کربن، انتقال مواد مغذی به جنین، حمل مواد زائد تولید شده به بدن مادر به منظور دفع. جفت جنین نقش حیاتی در تولید هورمون دارد و جنین را از انواع باکتری های مضر و عفونت ها حفظ می نماید. یک جفت سالم و طبیعی باید در دوران بارداری رشد نماید. برآورد شده است که جفت در موقع تولد حدود پانصد گرم یا یک کیلو گرم وزن داشته باشد. این عضو در موقع زایمان به همراه نوزاد خارج می گردد. پس از گذشت پنج الی سی دقیقه از خروج نوزاد، جفت نیز از بدن مادر خارج می شود.