اردشیر بابکان

اردشیر یکم ملقب به اردشیر بابکان یا اردشیر پاپکان متولد اصطخر، پارس به عنوان پادشاه ایران در سلسله ساسانیان بود. اردشیر یکم در تاریخ 211 م بعد از اردوان چهارم به پادشاهی رسید و تا تاریخ 240 م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او اسطخر و سپس تیسفون بود. سرانجام بعد از اردشیر یکم، شاپور یکم به پادشاهی رسید. اردشیر نخست شاه ایالت پارس بود و سپس با شکست دادن اردوان چهارم، آخرین شاه اشکانی، شاهنشاه ایران شد و شاهنشاهی ساسانی را بنیان گزاری کرد.

پادشاهان ایران

اردشیر یکم
لقب(ها):	اردشیر پاپکان، شاه بزرگ شاهنشاه ایران و انیران
محل تولد:	اصطخر، پارس، شاهنشاهی اشکانی
تاریخ فوت:	242 م
محل فوت:	اصطخر، پارس، شاهنشاهی ساسانی
علت مرگ:	مرگ طبیعی
سلسله:	ساسانیان
قلمرو:	از سند و خوارزم تا بین‌النهرین، امارات و قطر
مرکز حکومت:	استخر، تیسفون
شاه قبلی:	اردوان چهارم
شاه بعدی:	شاپور یکم
آغاز سلطنت:	211 م
پایان سلطنت:	240 م
نام پدر:	بابک پسر ساسان
همسر(ها):	مورود بانو، دینگ بابکان، خوریم گودرز، انوشک، چشمک
فرزند(ان):	شاپور یکم، مهرشاه، اردشیر شاه کرمان، اردشیر شاه مرو، اردشیر شاه آدیابن، اردشیر سکانشاه، پیروز، نرسه، روددخت
خویشاوندی:	پسر پاپک شاه پارس پسر ساسان موبد آتشکده آناهیتا در استخر

قلمرو

در منابع قلمرو حکومت اردشیر یکم 'از سند و خوارزم تا بین‌النهرین، امارات و قطر' ذکر شده است.

درگذشت

اردشیر یکم سرانجام در تاریخ 242 م در اصطخر، پارس درگذشت.