انجیر

انجیر، انجیر خوراکی یا شال انجیر، با نام علمی: Ficus carica، یکی از گیاهان اولیه‌ای است که به صورت اهلی در آمده است و از 3000 سال قبل از میلاد در عهد باستان کاشته شده است. جنوب عربستان، ایران و سوریه منشاء اصلی انجیر خوراکی بوده است.

میوه‌های درخت انجیر بر روی شاخه که میوه‌های سبز انجیرهای کال و نرسیده بوده و میوه‌های بنفش انجیرهای رسیده و قابل مصرف می‌باشد.

اطلاعات
طبع در طب سنتی:	طبع انجیر گرم و تر است.
راسته:	گل‌سرخ‌سانان
تیره:	انجیران
زیر خانواده:	F. subg. Ficus
گونه:	F. carica
نام علمی:	Ficus carica
نام های دیگر:	انجیر خوراکی، شال انجیر

از نظر گیاهشناسی انجیر میوه مرکب است؛ یعنی مجموعه‌ای از میوه‌های کوچک خشک، در سطح داخلی یک نهنج آبدار گوشتی قرار گرفته است.

درخت انجیر دارای انواع فراوانی است که به تفاوت در نواحی مختلف کره زمین پراکندگی حاصل کرده‌ است. در بین آنها نمونه‌هایی به ارتفاع کم و انواعی به صورت درخت به چشم می‌خورد. درخت انجیر ساقه‌ای به ارتفاع ۳ تا ۱۰ متر و شاخه‌های منشعب و کم مقاومت دارد. برگ‌های آن پهن پنجه‌ای با بریدگی، دارای ۵ قسمت شبیه برگ مو (انگور) خشن به رنگ سبز و خاکستری است.

گل‌های آن بر ۲ نوع نر و ماده و واقع در جدار داخلی گل آذین گلابی شکل است. قسمت فوقانی محفظه گلابی شکل دارای سوراخ کوچکی است که گل‌های نر در مدخل آن و در زیر فلس‌های ریز جای دارد.

از نظر گیاهشناسی میوه انجیره میوه متعارف نیست بلکه یک نوع محفظه یا کیسه گیاهی است که گل‌های نر و ماده در درون آن واقع است و در موقع رسیدن میوه دنباله گل‌های ماده، کاسه گل و قسمت تحتانی آن، گوشتی ضخیم و خوردنی می‌شود.