ابراهیم بن ولید

ابراهیم بن ولید یا ابراهیم بن ولید بن عبدالملک به عنوان خلیفه در سلسله امویان بود. ابراهیم بن ولید در تاریخ ۲۰ذی الحجه۱۲۶ق/۷۴۴م بعد از یزید سوم به خلافت رسید و تا تاریخ ۱۴صفر۱۲۷ق/۷۴۴م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او دمشق بود. سرانجام بعد از ابراهیم بن ولید، مروان دوم به خلافت رسید. او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت.

خلفای اموی

ابراهیم بن ولید
نام کامل:	ابراهیم بن ولید بن عبدالملک
لقب(ها):	امیرالمؤمنین، ابواسحاق
تاریخ فوت:	صفر۱۳۲ق/۷۵۰م
سلسله:	امویان
قلمرو:	خاورمیانه، شمال آفریقا تا اندلس
مرکز حکومت:	دمشق
شاه قبلی:	یزید سوم
شاه بعدی:	مروان دوم
آغاز سلطنت:	۲۰ذی الحجه۱۲۶ق/۷۴۴م
پایان سلطنت:	۱۴صفر۱۲۷ق/۷۴۴م
نام پدر:	ولید بن عبدالملک
همسر(ها):	ام اسحاق، ثمامه بنت رحمان
فرزند(ان):	اسحاق، اسماعیل، یعقوب، موسی، عبیدالله

قلمرو

در منابع قلمرو حکومت ابراهیم بن ولید 'خاورمیانه، شمال آفریقا تا اندلس' ذکر شده است.

درگذشت

ابراهیم بن ولید سرانجام در تاریخ صفر۱۳۲ق/۷۵۰م درگذشت.