علی ابن موسی الرضا
علی بن موسی الرضا مشهرو به امام رضا، عالم آل محمد و امام رئوف در ۱۱ ذیقعدهٔ ۱۴۸ هجری قمری به دنیا آمد. نام مادر ایشان نجمه خاتون و نام پدر ایشان موسی بن جعفر است. ایشان امام هشتم شیعیان است. مشهورترین لقب او، رضا است. در حدیثی از امام جواد(ع) آمده است که لقب رضا از سوی خداوند به او داده شده است.[۱]
دوره امامت امام رضا(ع) با خلافت هارون عباسی (۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال) و مأمون عباسی (۵ سال) همزمان بود.
امام رضا(ع) تا قبل از سفر به خراسان، در مدینه زندگی میکرد اما در سال ۲۰۰ یا ۲۰۱ هجری قمری به دستور مأمون به مرو رفت و با تهدید و به اکراه ولایتعهدی او را پذیرفت.
مأمون که روز به روز گرایش بیشتر مردم به امام رضا را میدید و از طرفی در برابر خاندان عباسی هیج بهانه و پاسخی نداشت، پس مامون تصمیم به شهادت رساندن ایشان گرفتند. مامون تصمیم میگیرد که این برنامه را به گونه ای انجام دهد تا اثری از خود به جا نگذارد، پس در راه سفر به بغداد، در توس توقف میکند و در همان جا با خوراندن انار یا انگور زهرآلود به آن حضرت، امام رضا (ع) را مسموم میسازد و مانند آن چه پس از قتل فضل بن سهل کرد، در این جا نیز بر پیکر پاک امام اشک میریزد و حضرت را در کنار قبر پدر خود هارون الرشید دفن میکند.
محل شهادت امام هم به گفته همه تاریخ نویسان، شهر توس و پیکر ایشان نیز در باغ حمید بن قحطبه که امروزه به حرم امام رضا(ع) شهرت یافته است دفن شده است.
باغ حمید بن قحطبه (حرم امام رضا(ع) در سناباد که بعدها به مشهد الرضا (به معنی محل شهادت امام رضا) و اینک به نام مشهد شهرت دارد واقع شده است.
منابع
- ↑ <امام رضا علیهالسلام>، برداشت شده در 28 دی 1401