علی النقی
علی بن محمد مشهور به امام هادی(ع) یا امام علی النقی(ع) در ۱۵ ذیالحجه سال ۲۱۲ هجری قمری در صریا، مدینه به دنیا آمد. نام مادر ایشان سمانه مغربیه و نام پدر ایشان محمد ابن علی است. ایشان امام دهم شیعیان هستند.
مزار امام هادی در سامرا از زیارتگاههای شیعیان در عراق است. این زیارتگاه به دلیل دفن او و فرزندش امام حسن عسکری(ع)، حرم عسکریین خوانده میشود. حرم عسکریین در سالهای ۱۳۸۴ و ۱۳۸۶ش طی حملات تروریستی تخریب شد. ستاد عتبات عالیات ایران از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۴ش آن را بازسازی کرده است.
ایشان تا سال ۲۳۳ یا ۲۴۳ هجری قمری در مدینه زندگی میکرد. تا زمانی که متوکل امام هادی را به سامرا احضار کرد و در منطقهای تحت کنترل شدید خود به نام عسکر اقامت داد و تا پایان عمر، ایشان در این منطقه ماندند.
از زندگی امام هادی، امام جواد و امام عسکری در مقایسه با دیگر ائمه شیعه، اطلاعات چندانی وجود ندارد. برخی از پژوهشگران عمر کوتاه این امامان، محصور بودن آنان و غیرشیعی بودن نویسندگان کتب تاریخ در آن روزگار را از علل آن دانستهاند.[۱]
علی بن محمد، در سال ۲۲۰ق در ۸ سالگی به امامت رسید. به گزارش منابع، سن پایین امام هادی(ع) در آغاز امامت، منجر به تردید شیعیان نشد چرا که آغاز امامت امام جواد در سن کم، موجب شد شیعیان پس از وی در مواجهه با چنین موضوعی دچار تردید نشوند.[۲]
منابع
- ↑ رجبی دوانی، «علل محدود بودن اطلاعات تاریخی درباره امام هادی(ع)».
- ↑ حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۸۱.