امنیت
امنیت (به انگلیسی: security) به معنای محافظت یا مقاومت در برابر تهدید و آسیب‌های احتمالی و در معرض خطر نبودن است. امنیت مفهومی نسبی و دارای شدت و ضعف است و یکی از ضروری‌ترین نیازهای یک جامعه، به شمار می‌رود. امنیت بر اساس گفتمان سلبی100 بر نبود خطر و تهدیدات استوار است و همچنین امنیت در گفتمان ایجابی به معنای تأمین و تضمین آسایش و آسودگی است.
امنیت از یک سو مفهومی گسترده دارد از این نظر که هر انسانی امنیت یا ناامنی را درک می‌کند. اما امنیت از سوی دیگر مفهومی پیچیده دارد و تعاریف متعدد و متنوعی برای آن ارائه می‌شود. در مطالعات امنیت تلاش می‌شود تا برای درک بهتر مفهوم امنیت، این مفهوم را به اجزاء کوچک‌تر و قابل درک‌تر بشکنند. به این منظور امنیت را به ارکان آن تجزیه می‌کنند. از ارکان امنیت می‌توان به مرجع امنیت، تهدید امنیت، تولید کنندهٔ امنیت، ابزار و روش تولید امنیت و غایت امنیت، اشاره کرد. مرجع امنیت، مهم‌ترین رکن امنیت است. مرجع امنیت در پاسخ به سوال امنیت، «برای چه کسی» یا «برای چه چیزی» شکل می‌گیرد.
انواع امنیت
امنیت را می‌توان به گروه‌ها و انواع مختلف تقسیم کرد:
- امنیت فردی: در امنیت فردی، به حق حیات، آزادی، حق تأمین نیازهای ضروری، حق مالکیت و حفظ کرامت انسانی توجه می‌شود. مفهوم امنیت فردی به امنیت عمومی بسیار نزدیک است از این نظر که امنیت فردی اغلب از طریق دولت‌ها مورد تهدید قرار می‌گیرد درحالی‌که امنیت عمومی در اکثر موارد از جانب شهروندان دچار آسیب می‌شود.
- امنیت عمومی: در امنیت عمومی به جان، مال، آبرو و ناموس شهروندان توجه می‌شود. امنیت عمومی زمانی دچار آسیب می‌شود که جرم یا جنایتی علیه هریک از این ارزش‌های شهروندان از سوی سایر شهروندان یا از سوی دولت اتفاق بیافتد.
- امنیت خانواده: به تفکرات و اقداماتی که اعضای یک خانواده برای حفظ آرامش روحی و همچنین سلامت جسمی خود در برابر مهاجمین و خطرات انسانی و حیوانی، گفته می‌شود. از جمله این اقدامات می‌توان به استفاده از قفل‌های هوشمند درب، اشاره کرد.
- امنیت داخلی
- امنیت ملی
- امنیت منطقه‌ای
- امنیت بین‌الملل
- امنیت سایبری
- امنیت نظامی
- امنیت اقتصادی
- امنیت فرهنگی
- امنیت روانی
- امنیت ملی
- امنیت فرامحلی
- امنیت شهری
- امنیت بهداشتی
- امنیت شبکه‌های اینترنتی
- امنیت شغلی
- امنیت فکری
- امنیت اجتماعی