سنت کیتس و نویس
سنت کیتس و نویس (به انگلیسی: Saint Kitts and Nevis) با نام رسمی فدراسیون سنت کریستوفر و نویس، کشوری جزیره‌ای است که از دو جزیره سنت کیتس و نویس در منطقه هند غربی، در زنجیره جزایر لیوارد از آنتیل کوچک تشکیل شده است. این کشور با مساحتی حدود ۲۶۱ کیلومتر مربع و جمعیتی نزدیک به ۴۸,۰۰۰ نفر، کوچک‌ترین دولت مستقل در نیمکره غربی از نظر مساحت و جمعیت است و همچنین کوچک‌ترین فدراسیون مستقل در جهان به شمار می‌رود. سنت کیتس و نویس بخشی از قلمرو مشترک‌المنافع بریتانیا است و چارلز سوم پادشاه و رئیس دولت این کشور محسوب می‌شود.
| اطلاعات کشور | |
|---|---|
| نام کامل: | فدراسیون سنت کیتس و نویس |
| پایتخت: | باستر |
| زبان(های) رسمی: | انگلیسی |
| دین(ها): | مسیحیت 94.6%، بدون دین 2.6%، هندوئیسم 1.5% |
| حکومت: | نظام پارلمانی پادشاهی مشروطه |
| مساحت: | 261 کیلومتر مربع |
| جمعیت: | 54,338 نفر (2023) |
| شاخص توسعه انسانی: | 0.838 |
| واحد پول: | دلار کارائیب شرقی (XCD) |
| منطقه زمانی: | یوتی‌سی 4- |
| پیش‌شماره تلفنی: | 1-869+ |
| کد ایزو ۳۱۶۶: | KN |
| دامنه سطح‌بالا: | kn. |
جغرافیا
پایتخت این کشور، باستر، در جزیره بزرگ‌تر سنت کیتس قرار دارد. باستر همچنین بندر اصلی برای ورود مسافران (از طریق کشتی‌های کروز) و حمل بار است. جزیره کوچک‌تر نویس در حدود ۳ کیلومتری جنوب شرقی سنت کیتس واقع شده و این دو جزیره توسط کانال کم‌عمق موسوم به «ناروز» از هم جدا می‌شوند.
تاریخچه
در گذشته، وابستگی بریتانیایی آنگویلا نیز بخشی از این اتحادیه بود که به طور جمعی به نام سنت کریستوفر-نویس-آنگویلا شناخته می‌شد. با این حال، آنگویلا در سال ۱۹۶۷ از این اتحادیه جدا شد و همچنان به عنوان یک قلمرو فرادریایی بریتانیا باقی مانده است.
پیشینه استعماری و استقلال
سنت کیتس و نویس از اولین جزایر کارائیب بودند که توسط اروپایی‌ها مستعمره شدند. سنت کیتس میزبان اولین مستعمرات بریتانیایی و فرانسوی در منطقه کارائیب بود و به همین دلیل به «مادر مستعمرات هند غربی» شهرت یافته است. این کشور آخرین قلمرو بریتانیایی در کارائیب بود که به استقلال رسید و در سال ۱۹۸۳ به کشوری مستقل تبدیل شد.