عبدالملک بن مروان
عبدالملک بن مروان یا عبدالملک بن مروان بن حکم متولد رمضان۲۶ق/۶۴۷م در مدینه به عنوان خلیفه در سلسله امویان بود. عبدالملک بن مروان در تاریخ ۲۷رمضان۶۵ق/۶۸۴م بعد از مروان بن حکم به خلافت رسید و تا تاریخ ۱۴شوال۸۶ق/۷۰۵م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او دمشق بود. سرانجام بعد از عبدالملک بن مروان، ولید بن عبدالملک به خلافت رسید. او پنجمین خلیفه از خلفای اموی در دمشق بود. او یکی از قدرتمندترین خلفای اموی بود و توانست بر مشکلات سیاسی که در عهدش پیش آمد، فائق آید. عبدالملک برای نخستین بار واحد پول برای جهان اسلام تعیین کرد و سکههای درهم و دینار به نام او ضرب شد. در سال ۶۹۱ میلادی، عبدالملک بن مروان مسجدالاقصی را در مساحت فعلی آن توسعه داد و مهمترین بنای آن معروف به قبةالصخره را ساخت. او حجاج بن یوسف ثقفی را به مکه فرستاد تا عبدالله بن زبیر را سرکوب کند. سرانجام حجاج کعبه را با منجنیق ویران کرد و عبدالله بن زبیر را در کعبه گردن زد و تمامی خدام مسجدالحرام را کشت و حجرالاسود معروف را چهارپاره کرد و مسجدالحرام را آتش زد.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت عبدالملک بن مروان 'خاورمیانه و شمال آفریقا' ذکر شده است.
درگذشت
عبدالملک بن مروان سرانجام در تاریخ ۱۴شوال۸۶ق/۷۰۵م در دمشق درگذشت.