فرهاد پنجم
فرهاد پنجم متولد ۱۷ ق. م به عنوان پادشاه ایران در سلسله اشکانیان بود. فرهاد پنجم پس از مسموم کردن پدرش فرهاد چهارم به کمک مادر رومی خود ملکه موزا و همراه وی به طور مشترک بر تخت سلطنت نشست. آنها بین سال‌های 2 ق.م تا سال 4 م حکومت کردند. در سال ۴ پس از میلاد، فرهادک و مادرش پس از برکناری توسط اشراف اشکانی به روم گریختند و ارد سوم به پادشاهی رسید.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت فرهاد پنجم 'کشورهای ایران، افغانستان، ترکمنستان، عراق و سوریه' ذکر شده است.