ملک‌الشعرای بهار
محمدتقی بهار مشهور به ملک‌الشعرا شاعر توانمند معاصر و متولد ۱۸ آذر ۱۲۶۵ در مشهد است. او با تخلص بهار نیز شناخته می‌شود. محمدتقی بهار شاعر، نویسنده، ادبی، روزنامه‌نگار و تاریخ‌نگار بود. او همچنین در عرصه سیاست فعالیت‌های زیادی داشت.
| اطلاعات شخصی | |
|---|---|
| نام(های): | محمدتقی بهار |
| لقب(ها): | ملک‌الشعرا، بهار |
| تاریخ تولد: | ۱۸ آذر ۱۲۶۵ |
| محل تولد: | مشهد |
| تاریخ فوت: | ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰ |
| محل دفن: | تهران، شمیران،گورستان ظهیرالدوله |
| پیشه: | شاعر، ادیب، تاریخ‌نگار، روزنامه‌نگار و سیاست‌مدار |
| نام پدر: | میرزا محمدکاظم |
| همسر(ها): | سودابه صفدری |
| فرزندان: | ملک هوشنگ، ماه ملک، ملک دخت، ملک پروانه، ملک مهرداد، ملک چهرزاد |
او ادبیات را نزد پدرش فراگرفت و شعر گفتن را از کودکی و در اوایل هفت سالگی آغازکرد. به دلیل حضور مداوم همراه پدرش در محافل سیاسی و مجامع آزادی‌خواهان خیلی زود به دنیای سیایت علاقمند شد و از طرفداران مشروطه بود و در بیست سالگی به جمع مشروطه‌خواهان خراسان پیوست.
ملک‌الشعرای بهار با شاعران روشنفکر هم‌عصر خود دوستی و قرابت زیادی داشت. از این جمله می‌توان میرزاده عشقی را نام برد. بهار و میرزاده عشقی مثنوی مشترکی در اعتراض به حکومت رضاخان سرودند که شهرت زیادی به دست آورد. این مثنوی با نام "جمهوری نامه" در میان مردم به شهرت و محبوبیت بالایی رسید.
محمدتقی بهار در سال ۱۲۹۳ نماینده مردم درگَز، سرخس و کلات در مجلس سوم شورای ملی بود و جوانترین نماینده مجلس در آن دوره بود.
او منتشرکننده روزنامه نوبهار بود. این روزنامه در محرم ۱۳۳۰ به دستور وثوق‌الدوله، وزیر خارجه وقت، توقیف و تعطیل شد. در پی این اقدام محمدتقی بهار دستگیر و به تهران تبعید شد.
او در سال ۱۳۲۴ در کابینهٔ قوام وزیر فرهنگ شد اما پس از چند ماه استعفا داد.
محمدتقی بهار ابتدا در مشهد ازدواج کرد و صاحب فرزند پسری نیز شد. اما همسر و فرزند خود را از دست داد. پس از مدتی در تهران با سودابه صفدری که از نوادگان فتحعلی شاه قاجار بود ازدواج کرد. حاصل این ازدواج شش فرزند بود.
محمدتقی بهار سرانجام در سال اول اردیبهشت ماه ۱۳۳۰ در منزل شخصی خود از دنیا رفت و در شمیران در آرامگاه ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
مشاهیری همچون پرویز ناتل خانلری، احسان یارشاطر، محمد معین، ذبیح‌الله صفا، عبدالحسین زرین‌کوب، محمد دبیرسیاقی، پروین اعتصامی و... از شاگردان وی بوده‌اند.
آثار
- منظومهٔ چهار خطابه
- اندرزهای آذرباد ماراسپندان
- یادگار زریران
- زندگانی مانی
- گلشن صبا، فتحعلی خان صبا
- احوال فردوسی
- تاریخ سیستان
- رسالهٔ نفس ارسطو
- مجمل‌التواریخ و القصص
- منتخب جوامع‌الحکایات
- سبک‌شناسی
- تاریخ مختصر احزاب سیاسی
- دستور زبان فارسی پنج استاد
- شعر در ایران
- تاریخ تطّور در شعر فارسی
- دیوان اشعا
- تاریخ بلعمی،(تصحیح)
- فردوسی‌نامه بهار
- رساله در احوال محمدبن جریر طبری
- بهار و ادب فارسی