محمود یکم سلجوقی

محمود یکم یا ناصرالدین محمود یکم متولد 480 ق به عنوان پادشاه ایران در سلسله سلجوقیان بود. محمود یکم در تاریخ 485 ق بعد از ملکشاه به پادشاهی رسید و تا تاریخ 487 ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او اصفهان بود. سرانجام بعد از محمود یکم، برکیارق به پادشاهی رسید.

پادشاهان ایران

محمود یکم
نام کامل:	ناصرالدین محمود یکم
لقب(ها):	ناصرالدین
تاریخ تولد:	480 ق
تاریخ فوت:	487 ق
محل فوت:	اصفهان
علت مرگ:	او در هفت سالگی از بیماری آبله درگذشت.
محل دفن:	اصفهان
سلسله:	سلجوقیان
قلمرو:	ماوراءالنهر، خراسان بزرگ، فلات ایران، عراق، عمان، سوریه، فلسطین، حجاز، آناتولی و قفقاز جنوبی
مرکز حکومت:	اصفهان
شاه قبلی:	ملکشاه
شاه بعدی:	برکیارق
آغاز سلطنت:	485 ق
پایان سلطنت:	487 ق
نام پدر:	ملکشاه

او چهارمین پادشاه سلجوقی به مدت یک سال و اندی از ۴۸۵ تا ۴۸۷ ه‍.ق پادشاهی حکومت سلجوقی را بر عهده داشت. با مرگ ملکشاه، مادر محمود، ترکان خاتون، خلیفه المقتدی را مجبور به خطبه خواندن به نام محمود کرد و به این ترتیب محمود در سال ۴۸۵ ه‍.ق در حالی که چهار سال بیشتر نداشت به پادشاهی برگزیده شد و پس از فرار برادرش برکیارق از اصفهان به ری، محمود در اصفهان تاجگذاری کرد.

بعد از مدت کوتاهی با شورش تتش برادر ملکشاه و مرگ ترکان خاتون، برکیارق برای درخواست یاری برای مقابله با تتش به اصفهان نزد محمود آمد؛ ولی محمود سه روز پس از ورود برکیارق به علت بیماری آبله در گذشت و حکومت به کیارق رسید.

قلمرو

در منابع قلمرو حکومت محمود یکم ' ماوراءالنهر، خراسان بزرگ، فلات ایران، عراق، عمان، سوریه، فلسطین، حجاز، آناتولی و قفقاز جنوبی' ذکر شده است.

درگذشت

محمود یکم سرانجام در تاریخ 487 ق در اصفهان درگذشت که علت مرگ او در منابع 'او در هفت سالگی از بیماری آبله درگذشت.' ذکر شده است. محل دفن او، اصفهان می‌‎باشد.