صادرات
در بازرگانی بین‌المللی، صادرات به معنای انتقال کالا یا خدمات از کشوری که در آن تولید شده‌اند به یک کشور دیگر است که در آنجا به فروش می‌رسد. به عبارت دیگر، صادرکننده محصول، فروشنده کالاها و خدمات بوده و خریدار خارجی، واردکننده محسوب می‌شود.
موانع صادرات
موانع صادرات به چهار دسته اصلی تقسیم می‌شوند: انگیزشی، اطلاعاتی، عملیاتی / مبتنی بر منابع و دانش. این موانع ممکن است به‌واسطه محدودیت‌های مختلفی ایجاد شوند و بر فرآیند صادرات تأثیر بگذارند. به‌طور کلی، موانع تجاری شامل قوانین، مقررات، سیاست‌ها یا اقدامات دولتی است که هدفشان حمایت از تولیدات داخلی در برابر رقابت خارجی است. در مواردی، محدودیت‌های غیرمستقیم هم می‌توانند اثر مشابهی داشته باشند، اما معمولاً به‌عنوان مانع تجاری شناخته نمی‌شوند.
معمول‌ترین موانع تجارت خارجی به اقدامات و سیاست‌های دولتی مربوط می‌شوند که با محدود کردن یا منع تبادل بین‌المللی کالا و خدمات، فعالیت صادراتی را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
موانع راهبردی
موافقت‌نامه‌های تجاری و بین‌المللی، انتقال برخی از کالاها و اطلاعات را محدود می‌کنند، به‌ویژه آن دسته از کالاهایی که به تسلیحات، فناوری‌های پیشرفته یا موارد خاصی مانند آثار هنری و باستانی مرتبط می‌شوند. برای مثال:
- گروه تأمین‌کنندگان هسته‌ای (NSG)، که تجارت سلاح‌های هسته‌ای و کالاهای مرتبط را محدود می‌کند و ۴۵ کشور عضو دارد.
- گروه استرالیا که تجارت سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی را کنترل می‌کند و شامل ۳۹ کشور است.
- رژیم کنترل فناوری موشکی که به محدودیت‌های تجارت سلاح‌های کشتار جمعی پرداخته و شامل ۳۵ کشور است.
- توافق‌نامه واسنار که تجارت تسلیحات متعارف و تکنولوژی‌های پیشرفته را محدود می‌کند و شامل ۴۰ کشور است.
تعرفه‌های صادرات
تعرفه مالیاتی است که بر کالای مشخص یا مجموعه‌ای از کالاهای وارداتی یا صادراتی اعمال می‌شود و می‌تواند نقش یک مانع اقتصادی را در تجارت ایفا کند. معمولاً زمانی که تولیدکنندگان داخلی با مشکلات رقابتی مواجه می‌شوند، از تعرفه‌ها برای حمایت از آنان استفاده می‌شود.