ارسطو
ارسطو (یونانی: Ἀριστοτέλης، تلفظ [aristotélɛ:s])، (متولد 384 ق.م. در استاگیرا، یونان- درگذشته 322 ق.م. در خالکیس، یونان) فیلسوف و دانشمند یونانی، یکی از چهره‌های برجسته در تاریخ فلسفه و علم است. آثار وی در حوزه‌های مختلفی مانند علوم طبیعی، فلسفه، زبان‌شناسی، اقتصاد، سیاست، روانشناسی و هنر منتشر شده است. او به عنوان بنیانگذار مکتب پراپتتیک (فلسفه مشاء) در لوکئوم در آتن، پایه‌های فلسفه ارسطویی را بنا نهاد که تأثیر بسزایی بر توسعه علوم مدرن داشت.
اطلاعات زیادی درباره زندگی آریستو در دسترس نیست. او در شهر استاگیرا در شمال یونان به دنیا آمد و پس از مرگ پدرش، تحت مراقبت یک قیم قرار گرفت. در سن ۱۷ یا ۱۸ سالگی، به آکادمی افلاطون در آتن پیوست و تا سن ۳۷ سالگی در آنجا به تحصیل پرداخت. پس از مرگ افلاطون، ارسطو آتن را ترک کرد و به درخواست فیلیپ دوم مقدونی، به عنوان معلم پسرش، اسکندر مقدونی، مشغول شد. در این دوره، او کتابخانه لوکئوم را تأسیس کرد که به او کمک کرد تا صدها کتاب در زمینه‌های مختلف بنویسد.
اگرچه ارسطو آثار بسیاری دارد، اما تنها حدود یک‌سوم از آن‌ها باقی مانده است. آثار او شامل رساله‌ها و گفتگوهای مختلفی است که به زبان یونانی نوشته شده‌اند. ارسطو ترکیب پیچیده‌ای از فلسفه‌های موجود قبل از خود ارائه داد و روش‌های تحقیق و بررسی او تأثیر قابل توجهی بر جهان داشته است.
اندیشه‌های ارسطو تأثیر عمیقی بر دانشوران قرون وسطی گذاشت. علوم طبیعی او از دوران باستان و قرون وسطای اولیه تا رنسانس مورد توجه قرار گرفت و تا عصر روشنگری و نظریه‌هایی مانند مکانیک کلاسیک رسما جایگزین نشد. فلسفه‌های یهودی-اسلامی و مسیحی نیز تحت تأثیر ارسطو قرار گرفتند، به‌ویژه در دوره‌های اولیه مسیحیت و سنت مکتبی کلیسای کاتولیک.
دانشمندان مسلمان قرون وسطی، ارسطو را به عنوان «اولین معلم» می‌ستودند و مسیحیان قرون وسطایی مانند توماس آکویناس او را به سادگی «فیلسوف» می‌نامیدند. دانته نیز او را «استاد کسانی که می‌دانند» می‌خواند. آثار ارسطو حاوی اولین مطالعه رسمی در زمینه منطق است و توسط دانشمندان قرون وسطایی مانند پیتر آبلار و ژان بوریدان مطالعه شده است. تأثیر ارسطو بر منطق تا قرن نوزدهم ادامه داشت. علاوه بر این، اخلاق ارسطویی، اگرچه همیشه تأثیرگذار بود، اما با ظهور مدرن اخلاقیات فضیلت، توجهی دوباره به خود گرفت.