خسرو انوشیروان

خسرو انوشیروان متولد 501 م در اردستان به عنوان پادشاه ایران در سلسله سالبود. خسرو انوشیروان در تاریخ 531 م بعد از قباد یکم به پادشاهی رسید و تا تاریخ 579 م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او تیسفون بود. سرانجام بعد از خسرو انوشیروان، هرمز چهارم به پادشاهی رسید.

پادشاهان ایران

خسرو انوشیروان
لقب(ها):	گیلانشاه، انوشیروان، دادگر، شاه بزرگ شاهنشاه ایران
تاریخ تولد:	501 م
محل تولد:	اردستان
تاریخ فوت:	579 م
محل فوت:	تیسفون
علت مرگ:	مرگ طبیعی
سلسله:	ساسانیان
قلمرو:	از سند و خوارزم تا بین‌النهرین، جنوب قفقاز ، حاشیه جنوبی خلیج فارس و عمان
مرکز حکومت:	تیسفون
شاه قبلی:	قباد یکم
شاه بعدی:	هرمز چهارم
آغاز سلطنت:	531 م
پایان سلطنت:	579 م
نام پدر:	قباد یکم
همسر(ها):	کِیِن، اُفِمیا
فرزند(ان):	هرمز چهارم، نوشزاد، یزداندار، سورنا، واختانگ
خویشاوندی:	پسر قباد یکم

او مشهور به انوشیروان دادگر یا اَنوشه‌رَوان دادگر، بیست و دومین پادشاه ساسانی بود. او سومین فرزند قباد یکم بود. پادشاهی وی پس از شاپور دوم شاهد تجدید حیات نظامی کشور و گسترش قلمرو آن بود که آغاز دومین و واپسین دوران طلایی ساسانیان به شمار می‌رود. مهمترین وقایع حکومت او عبارتند از: اصلاحات در امور اقتصادی، سیاسی کشور، بازسازی ارتش و تقسیم قلمروی ساسانی به چهار قسمت نظامی که مسئولیت هر قسمت را یک اسپهبد بر عهده داشت، نبرد با روم شرقی و تصرف انطاکیه و سرکوب شدید مزدکیان.

قلمرو

در منابع قلمرو حکومت خسرو انوشیروان 'از سند و خوارزم تا بین‌النهرین، جنوب قفقاز ، حاشیه جنوبی خلیج فارس و عمان' ذکر شده است.

درگذشت

خسرو انوشیروان سرانجام در تاریخ 579 م در تیسفون درگذشت که علت مرگ او در منابع 'مرگ طبیعی' ذکر شده است.